Hij zwoer het op zijn pasgeboren dochter Dalma. Het meisje dat een paar jaar later voor de lens van een camera nog zo teder madeliefjes zou steken in de sokken van haar vader, en daarmee de wereld over ging. Maar Diego Maradona vertrok geen spier toen hij die woorden uitsprak. Napoli zou Milan de nek omdraaien. Het arme, achtergestelde zuiden zou het rijke, arrogante noorden een lesje nederigheid leren. Maradona zou Gullit zijn plek wijzen.
Bijna 37 jaar later borrelt het ook al dagenlang aan de voet van de Vesuvius en in de stad van de mode richting de klassieker in het betonnen gevaarte van San Paolo. Ditmaal zijn de media vol van de clash tussen de opvliegende baasjes Antonio Conte en Sergio Conceição. Van de krachtmeting tussen de opgeleefde David Neres, Scott McTominay en Romelu Lukaku aan de ene kant en de klasbakken Tijjani Reijnders, Rafael Leão en Santiago Gimenez aan de andere. In aanloop naar de Serie A-topper gaan we met de VI-Tijdmachine terug naar de Napoli-Milan die alle andere afleveringen overstijgt.
DE MAN VAN TIEN MILJARD
‘Sterrenvanger Berlusconi maakt bekend: we hebben ook Gullit te pakken’, bloklettert La Gazzetta dello Sport groot op zijn roze voorpagina. Een concurrent meldt op diezelfde 21 maar 1987 ‘dat Berlusconi PSV met tien miljard heeft neergemaaid’ en dat de voorzitter van de Rossoneri ‘naar Holland vloog met zeventien miljoen gulden op zak’.
Zeventien miljoen gulden. Tien miljard Italiaanse lire.
Dat is waar het in de media en in de voetballerij in Nederland vooral over gaat. Ruud Gullit is in één klap verreweg de duurste Nederlandse speler aller tijden. In Italië maakt amper iemand zich er druk om.
PSV-manager Kees Ploegsma: 'Over zoveel geld heb ik nog nooit onderhandeld. Maar ik geloof dat we er het maximale uit hebben gesleept'
