‘Achttien goals, jazeker!’ Toen Haaland en Haaland aan de vooravond van deze voetbaljaargang naast elkaar hadden plaatsgenomen voor een tv-interview met Man City-media, glom senior van trots. Zo vaak heeft Alfie in 181 Premier League-duels gescoord. ‘Pas als je dat aantal hebt gehaald, mag je wat zeggen’, hield de oud-speler van Nottingham Forest, Leeds United en Manchester City zijn zoon grijnzend voor. In zeven optredens staat Haaland II al op elf goals...
‘Ik voorspel dat hij er uiteindelijk 35 gaat maken.’ United-icoon Rio Ferdinand is lang niet de enige die aan het rekenen is geslagen en het door Andy Cole (1993/94) en Alan Shearer (1994/95) gedeelde seizoenrecord in de Premier League (34 treffers) ziet sneuvelen. Houdt Erling Haaland dit tempo vast in de nog resterende 31 competitiewedstrijden, dan eindigt hij op... zestig. Een evenaring van het wereldrecord zou dat zijn, nu nog in bezit van de legendarische Dixie Dean, gevestigd namens Everton in de First Division-jaargang 1927/28. Om die prestatie in enig perspectief te plaatsen: Lionel Messi bleef in 2011/12 steken op slechts vijftig treffers in La Liga, zijn hoogste productie ooit.
Alfie Haaland moet er niet aan denken dat zoon Erling in de kantlijn van het landenvoetbal blijft spelen, ver verwijderd van de schijnwerpers. George Best en Jari Litmanen zijn schrikbeelden
Het maakt het allemaal nog wonderlijker dat het wonderkind er op het hoogtepunt van het seizoen níét bij zal zijn. Zoals Erling Haaland ook al Euro 2020 miste. Gelukkig is hij nog altijd maar 22 lentes jong en heeft hij zeeën van tijd om te voorkomen dat hij voorgoed zal belanden in het rijtje George Best, Ryan Giggs en al die andere voetbalgoden die nooit actief waren op een WK of EK. Alfie Haaland, zelf van de partij tijdens de mondiale in 1994, moet er niet aan denken dat hij op dat gebied nooit zal worden geëvenaard of overtroffen door zoonlief. Dat de gehele carrière van Erling in het rood van Noorwegen zal afspelen in de kantlijn van het voetbal, ver verwijderd van de schijnwerpers, zoals deze zaterdagavond het geval is met de uitwedstrijd tegen Slovenië. Een niemendalletje op het tweede niveau van de Nations League.
Over het ultieme horrorscenario voor dé centrumspits van dit decennium.
