‘Ik weet niet hoe de selectie er na de zomerstop uitziet, maar ik zal nog de trainer zijn.’ Een week nadat Peter Bosz deze woorden uitsprak, ging de trainer om de tafel met de clubleiding van Borussia Dortmund. Vandaag wordt hij in Duitsland gepresenteerd. Het opvallende verhaal achter een abrupt vertrek met grote gevolgen.
Hoe het voelde om eindelijk eens bij Ajax te werken waar ogenschijnlijke rust heerste? ‘Het is zeker rustig, alleen we weten heel goed dat dit relatief is. Dat is ook onderdeel van de club. Als het rustig is, zal er wel weer wat onrustigs gebeuren.’ Marc Overmars had vorige week in VI de woorden nauwelijks uitgesproken, of een flinke schok ging door de club. Borussia Dortmund meldde zich voor Peter Bosz. Terwijl de trainer zelf in Lissabon op een voetbalcongres zat en op de woensdagochtend nog vijftig trainers college gaf hoe hij zijn speelstijl introduceerde bij Ajax, schakelde de Duitse club een paar tandjes bij. De eerste keuze, de Zwitserse trainer Lucien Favre van Olympique Nice, bleek onhaalbaar, aangezien zijn club hem niet wilde laten gaan en de trainer zelf dat direct respecteerde. De druk op de clubleiding in Duitsland nam toe, maar gelukkig vonden ze in Amsterdam een luisterend oor. De clubleiding van Ajax zei niet direct nee, terwijl Bosz zelf ook openstond voor het gesprek. Het leverde een onderhoud op waarin beide visies op elkaar kwamen te liggen. Net zoals bij Ajax zou Bosz in Dortmund een frisse wind moeten laten waaien. Met dezelfde ingrediënten: veel talent, aantrekkelijk voetbal, spelen om de prijzen. En Bosz mocht twee assistenten meenemen, waarmee Hendrie Krüzen direct onderdeel werd van de op handen zijnde deal. Het tweetal is al jarenlang een eenheid, volgens Bosz zelf bezit Krüzen kwaliteiten die bij hem minder aanwezig zijn, waardoor ze samen bij Heracles Almelo, Vitesse, Maccabi Tel Aviv en Ajax indrukwekkend werk leverden.
De schok in Amsterdam was bij de spelersgroep en vooral de achterban groter dan bij de clubleiding. Waarom nam Ajax geen stelling, net zoals Olympique Nice, en gooide de club de deur direct met een flinke klap dicht? De vraag stellen is meer dan terecht. Peter Bosz is nog niet eens een jaar in dienst van Ajax, maar bracht wel een sportieve revolutie op gang. Ajax ging veel aantrekkelijker spelen dan onder zijn voorganger Frank de Boer, met totaal ander spelersmateriaal ook, doorgeselecteerd door de trainer zelf, uitmondend in een opmerkelijke triomftocht in Europa. Een prestatie, waar Amsterdam en Nederland weer trots op kon zijn, na jarenlange sportieve armoede over de landsgrenzen. Een kampioenschap bleef uit, ondanks het opvallende aantal van 81 punten, maar Feyenoord was even schier onverslaanbaar en eindigde, mede ingegeven door een tweede seizoenshelft zonder extra Europese duels, op één puntje meer. Het seizoen van zaaien was daarmee voorbij, op indrukwekkende wijze en vol genoegdoening van veel Ajacieden moest komend seizoen de tijd van oogsten aanbreken.
De hand van Bosz was op allerlei vlakken zichtbaar. Ajax nam afscheid van wispelturige talenten als Anwar El Ghazi en Riechedly Bazoer. Nemanja Gudelj, onder voorganger De Boer nog een bepalende schakel op het middenveld, werd gewogen en te licht bevonden. Hij verdween naar China, terwijl ook Mitchell Dijks vertrok. Kenny Tete en Jairo Riedewald werden van veelbelovende talenten in de basis van Ajax wisselspelers die vooral geduldig moesten wachten op hun kans. Het waren gedurfde ingrepen van Bosz, die voor hem noodzakelijk waren om zijn geliefde aanvallende en dominante manier van spelen erin te krijgen. Spelers bewandelden onder Bosz ook de omgekeerde weg. Nick Viergever werd van wisselspeler een stabiele dragende kracht in de verdediging. Daley Sinkgraven werd van een middenvelder vol vraagtekens omgeturnd tot een linksback met voetballend vermogen. En Lasse Schöne, die al jaren bij Ajax rondliep en vooral de ideale twaalfde man was, werd omgedoopt tot sleutelspeler op de belangrijke positie van controlerende middenvelder. Ajax ging weer swingen, waarbij ook de levensader van de opleiding zichtbaar werd. Tussen succesvolle aankopen als Davinson Sánchez en Hakim Ziyech lieten talenten als Matthijs de Ligt, Kasper Dolberg, Justin Kluivert, Donny van de Beek en Frenkie de Jong zich met regelmaat op een positieve wijze gelden. Eind mei, in Stockholm, resulteerde dat voor Ajax in een Europa League-finale. Het leverde geen prijs op, José Mourinho zette Manchester United uitstekend neer en bleek een maatje te groot, maar de toekomst lachte Ajax toe. De voorronde van de Champions League, een nieuwe titelrace, komend seizoen moest het onder Bosz allemaal tot bloei komen. En de trainer zelf? Die was in de Zweedse hoofdstad uitgesproken. ‘Ik weet niet hoe de selectie er in de voorbereiding exact uitziet, maar ik zal wel de trainer zijn’, sprak hij na de finale. ‘Bij mijn vorige clubs had ik clausules in mijn contract, bij Ajax niet. Dat zegt wel iets, ik heb het bij Ajax uitstekend naar mijn zin.’
