In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over Kazuya Okazaki, de Japanse superfan van FC Utrecht.
Facebook-bericht van Kazuya Okazaki, geschreven voor FC Utrecht-AZ op 28 mei: ‘Het is al ruim zes jaar geleden dat ik naar Utrecht kwam. Eindelijk is de dag aangebroken. Ik wou dat het niet zou gebeuren. Het is mijn laatste wedstrijd voordat ik terugkeer naar Japan. De dag dat ik bij FC Utrecht en FC U-supporters was, was zo genotvol. Ik wil je echt missen. Er waren zoveel woorden en gedachten die ik je wilde weten maar ik kon het niet omdat mijn Nederlanders erg arm waren. Ik wil gewoon met lachen eindigen! Kom op FC Utrecht! Geeft nooit over! Geen ingewanden! Ik geloof in je FC Utrecht! UUUUUU!’
Nieuwegein, een kleine twee maanden later. Kazu staart bedroefd voor zich uit in een spartaans aandoende huiskamer. Eerder vanmiddag kwamen verhuizers vrijwel al zijn spullen ophalen. Echtgenote Yoko, dochtertje Mayu (7) en zoontjes Yuki (11) en Ryota (1) gingen drie dagen eerder al voorop naar Japan. De 41-jarige Kazu blijft nog iets langer om zijn werkzaamheden in Nederland goed af te ronden, maar op 29 juli wacht ook voor hem onherroepelijk het vliegtuig terug naar zijn geboorteland. Hij ziet er enorm tegen op. Kazu somt op wat hij straks allemaal moet missen: bamischijven, frikadellen, kibbeling, zijn vele vrienden, de vrijheid in Nederland en, dat vooral, FC Utrecht. De gedachte alleen vult zijn ogen met tranen. Kazu rookt nog maar eens een sigaret op zijn balkonnetje en neemt daarna hoofdschuddend plaats op de stoel die de mannen van het verhuisbedrijf lieten staan. Wat hij dan zegt, in zijn FC Utrecht-korte broek en FC Utrecht-shirt, onder zijn FC Utrecht-klok, naast zijn FC Utrecht-lamp en FC Utrecht-prullenbak, telefoon in FC Utrecht-hoesje in de hand, komt niet als een enorme verrassing: ‘Ik hou van FC Utrecht.’