Het was jarenlang als de stamkroeg van je jeugd. De plek waar je de beste nachten van je leven beleefde maar die inmiddels wel heel erg vergane glorie is. En toch ga je volgende week weer. En daarna weer, en weer, en weer, in de hoop dat het er ineens weer is zoals toen. Al is het maar voor één avond. Het moet vreselijk zijn geweest voor Arsenal-supporters.
Wat het allemaal nóg treuriger maakte: de gigantische investering inclusief emotionele verhuizing om de uitgaansgelegenheid weer helemaal naar anno nu te trekken. Zaten ze samen de minuten af te tellen aan een bar van Italiaans marmer. Die voormalige roerganger die nog immer vaste gast was in inmiddels Club Emirates, kwam toch nog maar zelden van zijn kruk om iedereen met zijn heerlijke moves te verwarmen. Zijn onweerstaanbare verleidingsdans te dansen en zo voor ambiance te zorgen, zoals ze in Vlaanderen zo mooi zeggen.
Totdat op een avond, de eerste van een nieuw jaar, onder een nieuwe kroegbaas, ineens weer alles was als toen.
Het broeide, zinderde en knetterde als het zo vaak op Highbury had gedaan. Zelden klonk opgelaaide hoop duidelijker door in het gezang van een supporterslegioen dan tijdens Arsenal-United
Voor iedereen die The Gunners liefheeft, staat Arsenal-Manchester United van 1 januari 2020 niet voor zomaar een welkome 2-0 overwinning. Nee, het broeide, zinderde en knetterde weer als het zo vaak op Highbury had gedaan. In de dagen van Dennis, Thierry en Patrick. Zelden klonk opgelaaide hoop duidelijker door in het gezang van een supporterslegioen. Is dit het begin van een nieuw tijdperk? Als het aan oud-speler en nieuwe manager Mikel Arteta en zijn mannen op de dansvloer ligt, zeker. De jonkies wervelden onophoudelijk van links naar rechts, van voor naar achter, en weer terug. Ook van de routiniers droop de passie opeens af. En de voormalige roerganger stond op van zijn kruk en was eindelijk, ein-de-lijk de Mesut Özil van weleer.
Deze aflevering van ICONISCH gaat over hem. Over het wonderkind uit Gelsenkirchen-Bismarck dat al heel jong het hart van de ware liefhebber sneller liet kloppen – ‘als je niet van het spel van Özil houdt’, zei Arsène Wenger ooit, ‘dan hou je niet van voetbal’ – maar net zo snel die schittering in zijn ogen, en de furie in zijn acties, weer verloor. Uiteindelijk zelfs berucht raakte door zijn schijnbewegingen buiten de lijnen en werd beschimpt in het land dat hij (mede) wereldkampioen had gemaakt. Een profiel van de man die op zijn 31ste zomaar eens aan zijn tweede jeugd kan zijn begonnen.
Gerelateerde artikelen
