De winst op Gibraltar nam het slechte gevoel van het verlies in Parijs niet weg. Na zijn herintreden als bondscoach weet Ronald Koeman dat hem nog veel werk wacht in zijn zoektocht naar een nieuw en energiek Nederlands elftal dat de bal weer wil hebben.
‘Gibraltar staat boven Nederland…’
Ronald Koeman kon het op zondag nauwelijks geloven tijdens zijn persconferentie en maandagavond al was die schade gerepareerd. Door de 3-0 overwinning passeerde Nederland de voetballende semiprofs uit het ministaatje, al kon de winst de nare smaak van Saint-Denis niet wegnemen. Daarvoor was er in Frankrijk veel te veel fout gegaan.
PARIJS
Terug naar Parijs, zaterdagochtend. Ronald Koeman wist toen helemaal zeker dat pech nooit alleen komt. Na eerst de afmelding van Frenkie de Jong trok er een norovirus door Hotel Woudschoten. Vijf spelers hielden er buikgriep aan over, van wie er twee, misschien wel drie – Cody Gakpo, Matthijs de Ligt en Steven Bergwijn – in de basis zouden beginnen tegen Frankrijk. Zonder dit kwartet werd het een kansloze exercitie, een les in modern voetbal, uitgevoerd door elf topspelers die de kwetsbaarheid van Oranje blootlegden.
En dan had vlucht HAT 2681 naar Schiphol-Oost ook nog eens tweeënhalf uur vertraging. Aan de bondscoach was de wachttijd op Le Bourget-Paris Airport goed besteed.
'Ik vond deze wedstrijd en uitvoering dusdanig, dat ik dit niet kón laten gaan'
Koeman kastijdde zichzelf door de beelden er maar weer eens bij te pakken, om nóg een keer te zien wat hij al wist: dat dit Nederlands elftal kwaliteit tekortkomt tegen de absolute toplanden, maar voor een groot deel zélf verantwoordelijk was voor de historische nederlaag. Met 3-0 achter na twintig minuten was sinds 1919 niet meer gebeurd. Het feitje benadrukt nog maar eens hoe pijnlijk de avond in het Stade de France is verlopen.
Koeman heeft er dan ook al een aantal gesprekken op zitten met enkele internationals en zal later in Zeist nog een keer de confrontatie zoeken met zijn spelersgroep. Koeman: ‘Er zijn er momenten dat je ’s ochtends wakker wordt en denkt: Oké, wij weten allemaal wat er is fout gegaan, we kruipen even in onze schulp, accepteren alle terechte kritieken en we gaan verder. Maar door die vertraging kon ik alle beelden dus nog eens terugkijken en dan... Néé, ik vond deze wedstrijd en uitvoering dusdanig, dat ik dit niet kón laten gaan.’
Wat ging er allemaal fout in Saint-Denis?
