Hij heeft zijn laatste bestraling achter de rug en schreef samen met Frans van den Nieuwenhof het boek Buitenkant Links. Voor even zoekt Willem van Hanegem (74) de schijnwerpers op, ook in VI. Niet uit ijdelheid, maar omdat hij het spel dat hem zo dierbaar is steeds verder ziet afdrijven van waar het om zou moeten gaan. ‘Ons voetbal wordt gekaapt door wijsneuzen, uitvinders, inspanningsfysiologen, professoren, diëtisten en mental coaches.’
BOEK
‘Wat ik wilde, is het voetbal langs mijn meetlat leggen’
Willem van Hanegem: ‘Vind je het een mooi boek geworden, ja? Ik heb het zelf niet gelezen. Ik hoop voor Frans van den Nieuwenhof dat we er 200 duizend verkopen, maar twee is wat mij betreft ook goed. Het gaat mij niet om geld of aandacht en ijdel ben ik ook al niet. Wat ik wilde, is het voetbal langs mijn meetlat leggen. En dan moet ik concluderen dat ik niet heel optimistisch kan zijn.’
Die ziekte
‘Kanker. Ik dacht alleen maar: Zo, hé!’
‘Ik voelde me goed, niks aan de hand, maar de dokter zei na mijn jaarlijkse bezoek: “Uw bloedwaarden zien er niet helemaal normaal uit, die gaan we verder onderzoeken”. In het Anthony van Leeuwenhoek Ziekenhuis wilden ze me in zo’n koker stoppen, dat ik zo helemaal ingeklemd zou zitten, maar dat vond ik niks. Kon je geen kant op. Toen hebben ze wat hapjes uit mijn blaas genomen en die onderzocht. Uiteindelijk krijg je dan het resultaat: die ziekte. Kanker. Ik dacht alleen maar: Zo hé! De dokter zei wel dat het in een vroeg stadium was ontdekt, da’s dan de mazzel van zo’n routinecontrole. Hij vertelde er ook bij: “Als je tachtig was, hadden we je niet eens behandeld, dan overleef je het wel”. Maar ik moest de molen in.’
Gerelateerde artikelen
