Crisis met een hoofdletter C. Een bloedeloos gelijkspel tegen degradatiekandidaat NAC Breda, morrende supporters, een onbegrijpelijke keeperswissel en twaalf maanden zonder goed voetbal of punten. Voor PEC Zwolle breken de belangrijkste maanden van het seizoen aan. Kan de club het tij nog keren? En zo ja, gebeurt dat met of zonder trainer John van ’t Schip?
Niet het gelijkspel of het striemende fluitconcert na afloop van het duel met NAC Breda (0-0) moet het meeste pijn hebben gedaan in Overijssel. Het waren de woorden van trainer John van ’t Schip. Hij vond dat PEC in de slotfase een puntje moest koesteren. Hij had drie aanvallend ingestelde middenvelders gepositioneerd achter drie aanvallers, maar het was het dolende NAC dat nog wat kleine kansjes had op de treffer. ‘Dan moet je uiteindelijk maar blij zijn dat het bij 0-0 blijft.’
De fans moesten zich gelukkig prijzen met een gelijkspel tegen het dolende NAC, de op vreemde bodem slechtst presterende ploeg van het land. Terecht ook wel, want het in crisis verkerende NAC kreeg meer corners, had meer uitgespeelde aanvallen en voetbalde bij vlagen ook beter dan de thuisploeg. PEC dat al enkele weken in de onderste regionen van de Eredivisie bivakkeert, voetbalt inmiddels ook als een degradatiekandidaat.
Het vertrouwen is broos. Alleen al dit kalenderjaar werd er in eigen huis tien keer verloren. Een unicum in de clubgeschiedenis. In heel 2018 werden er maar zeven wedstrijden gewonnen. PEC is over heel 2018 gezien de minst presterende ploeg in de Eredivisie. In 32 wedstrijden behaalde het maar 26 punten. Rapportcijfers waarmee je in een regulier seizoen degradeert.
Eindverantwoordelijk voor de dramatische serie is Van ’t Schip. De man die in de zomer van 2017 naar Zwolle kwam en een half jaar lang het leukste voetbal van Nederland speelde. Inmiddels heeft hij menig negatief clubrecord in handen en is het nog maar de vraag of hij het seizoen uitzit in Overijssel.