De misschien wel opvallendste transfer viel afgelopen zomer in Venlo te noteren: de Engelse routinier en cultheld Lee Cattermole (31) dook zomaar op in De Koel. Vooralsnog vormen de middenvelder en VVV een geslaagde combinatie. ‘Ik heb het hier enorm naar mijn zin, misschien blijf ik wel drie jaar.’
Hij speelde in de mooiste voetbaltempels van Engeland en was tot voor kort nog vaste bespeler van het machtige Stadium of Light in Sunderland, waar hij zelfs op het derde niveau van Engeland voor soms wel vijftigduizend toeschouwers zijn tackles inzette. Op deze septembermiddag staat Lee Cattermole boven aan de klassieke spelerstrap van De Koel. Hij kijkt naar het Playmobil-stadionnetje onder zich en zegt het echt: ‘Very nice.’ Even verderop werken ploeggenoten van VVV-Venlo zich in het zweet in het krappe lokaaltje dat als krachthonk fungeert.
In Sunderland had Cattermole toegang tot een balzaal met futuristische fitness-apparatuur. Als hij zichzelf genoeg had afgebeuld, kon hij zich in één van de vier clubzwembaden laten glijden. De Engelsman verlangt er niet naar terug. ‘Het voetbal is zo snel geworden. Je moet af en toe fitnessen, je moet op je eten letten. Maar het slaat tegenwoordig vaak door. Clubs proberen elkaar af te troeven met moderne faciliteiten. Ze presenteren die vol trots, supporters raken onder de indruk. Maar ik heb zwembaden en zo altijd irrelevant gevonden. Uiteindelijk gaat het voor mij als voetballer maar om één ding: het veld. Dáár moet het gebeuren. Bij Sunderland hadden we zestien velden, geloof ik. VVV heeft er twee. Je kunt maar op één veld tegelijk spelen. Dus twee is genoeg.’
Op het veldje pal naast het stadion werd zojuist getraind. Met aan het slot een partij, basisspelers tegen reserves, op een volledig veld. ‘Net een Europa Cup-finale’, constateerde manager voetbal Stan Valckx, verheugd over het fanatisme waarmee de spelers van VVV elkaar bestreden. Twee stemmen schalden als scheepstoeters over het strijdperk: die van trainer Robert Maaskant en van Cattermole. De 31-jarige motiveerde zijn ploeggenoten, zette ze op hun plek en gaf ze op hun donder als ze zich te gemakkelijk lieten aftroeven. ‘You cannot lose the fucking ball there!’, galmde op die momenten door het gemoedelijke Noord-Limburg, waarna de vaste volgers van de training elkaar langs de kant aanstootten en knikten naar de speler die vorige maand ineens in Venlo neerstreek. Een karaktervoetballer met een wedstrijd of driehonderd in de Premier League achter zijn naam, die als tiener al de aanvoerdersband droeg van Middlesbrough en die bij zijn vorige club Sunderland leider, aanjager en volksheld was.
Gerelateerde artikelen
