Bondscoach Roberto Martínez kan bij België kiezen voor een defensie met Toby Alderweireld, Jan Vertonghen en Thomas Vermaelen. Drie verdedigers die op hun zestiende de overstap maakte van België naar de Ajax-opleiding en via Amsterdam een transfer naar een topcompetitie afdwongen. Aan de hand van VI-interviews reconstrueren we in het kader van Made in Holland hun verhaal.
De Ajax-opleiding
Alderweireld: ‘Van nature ben ik een verlegen jongen. Diep van binnen bestaat dat schuchtere ventje nog wel, maar hij zit meestal achter slot en grendel. Dat heeft met mijn persoonlijke ontwikkeling te maken. Ik woon nu bijna acht jaar in Amsterdam, de tijden dat ik echt last had van heimwee zijn voorbij. Ik ben blij dat ik heb doorgezet. Toen ik zestien was wilde ik stoppen met voetbal. Ik had het een jaar geprobeerd in Amsterdam en was doodongelukkig, zo ver van huis. Ik dacht: Laat maar zitten dat voetbal, ik ga lekker terug naar huis. Ik schaam me daar niet voor, mensen mogen weten dat ik huilend in de auto van Antwerpen naar Amsterdam heb gezeten. Ik ben inmiddels harder geworden, maar ik zal altijd een gevoelige kant houden. Destijds heeft mijn broer me gepusht niet op te geven. Daar heeft hij goed aan gedaan. Anders had ik nu waarschijnlijk in de Belgische Tweede Klasse gevoetbald. Die achtergrond speelt mee als ik zeg dat trots op ben op waar ik nu sta. Ik heb veel moeten overwinnen om dit punt te bereiken. Eigenlijk past de voetbalwereld niet zo goed bij mijn karakter. In het veld kan ik hard zijn, maar thuis ben ik een totaal ander persoon. Een lieve jongen, zeg maar. Eigenlijk ben ik een softy. Het contrast tussen beide werelden is groot. De voetballerij is meedogenloos, de wetten van de kleedkamer zijn keihard. Ik heb ermee om leren gaan. Maar ik kan me voorstellen dat sommige jongens niet bestand zijn tegen de harde humor en het voortdurende dollen. Opgeteld bij de onophoudelijke druk om te presteren. Voor mezelf heb ik een goede balans gevonden tussen bescheidenheid en van me afbijten. Maar dat is niet van de ene op de andere dag gegaan. Veel mensen zien voetballers als arrogante gasten die een uurtje per dag trainen en veel te veel geld verdienen. Alsof het ons allemaal komt aanwaaien. Dat beeld klopt gewoon niet. We krijgen fantastisch betaald, dat staat vast. Maar de weg naar de top is lang en hard.’
