Een mooiere toekomst dan Toni Kroos, Mesut Özil, Ivan Rakitic of Alexis Sánchez. Dumitru Copil werd in 2007 nog tussen de grootste talenten in de voetbalwereld geplaatst, maar achteraf gezien is zijn plek op de inmiddels beroemde lijst met The 50 most exciting teenagers on the planet behoorlijk pijnlijk te noemen. Copil flopte met een hoofdletter F.
En het begon allemaal als een jongensdroom. Als achtjarige jongen werd Copil gescout terwijl hij met zijn vriendjes aan het voetballen was op een veldje naast een zigeunerkamp. Buiten het zigeunerkamp om klinkt dat als de droom die elke jonge voetballer heeft: uit het niets een kans krijgen bij een grote club, omdat iemand je toevallig ziet voetballen op een of ander bijveldje.
Copil ontpopt zich bij UT Arad tot een zeer technisch begaafde middenvelder, die opvalt bij internationale scouts tijdens jeugdtoernooien met Roemenië. Arpad Cserneczky, de trainer van Arad in die tijd, is er razendsnel bij om de grootste vergelijking die in Roemenië gemaakt kan worden uit de kast te halen. 'Hij is als de nieuwe Gheorghe Hagi', aldus Cserneczky. 'Moet ik een vergelijking maken met een Britse speler, dan zeg ik Frank Lampard.' Britse media hielden het bescheiden op De Maradona van de Karpaten.
Foute boel
De druk op de schouders van Copil komt er heel vroeg. Eind 2006 komt het aan op een beslissing van de Roemeen en zijn zaakwaarnemer. Het is al bekend dat Copil zijn thuisland wil verlaten om naam te maken in de grotere competities van Europa, maar hij maakt verkeerde keuzes. Zo reist hij zonder ook maar enige kennis van de Engelse taal af naar Amsterdam voor een ontmoeting met de eerder genoemde zaakwaarnemer. Hij neemt de beslissingen voor hem, Copil hoeft alleen maar contracten te ondertekenen. Foute boel.