Ik ben in alle staten. Ajax heeft een hele jonge Italiaan binnengehengeld. En niet zomaar een. Binnen drie dagen las ik 47 keer dat hij een afgestudeerd filosoof is. Dat zegt weinig. In Italië vindt iedereen zichzelf een filosoof. Kijk hoe ze met voedsel omgaan. Vergeleken bij Italianen zijn alle Nederlanders achterlijke keuterboertjes met een leerachterstand.
Leg een tomaat en een blaadje basilicum op een bord en vraag een willekeurige Italiaan wat hij ziet. ‘Deze tomaat heeft zich volgezogen met Italiaanse bodem, onze Italiaanse bodem, waar onze vaders en moeders liepen, deze tomaat is als de Italiaan zelf, een dun velletje en daaronder het trillende vruchtvlees, waar de Adriatische Zee doorheen is gewaaid. Deze tomaat is als een ongeboren kind. Ach mijn mamma, mijn lieve mamma die…’ Als ze over hun mamma beginnen, grijp ik altijd in. Hun tomaatje van het bord pakken, omhoog gooien, mijn hoofd achterover en dan hopla, in mijn openstaande Hollandse bek. Alleen zo krijg je Italianen stil.