Column Engels voetbal: Liverpool heeft een nieuwe Shankly
Tom van Hulsen, operationeel hoofdredacteur van Voetbal International, schrijft voor VI.nl iedere zaterdag een column over het Engels voetbal.
Als Liverpool erin slaagt dit seizoen voor het eerst sinds 24 jaar weer kampioen van Engeland te worden, zullen de kranten vol staan met verhalen over Steven Gerrard. De aanvoerder maakt dan eindelijk de postume belofte waar die hij in 1989 deed aan zijn neefje Jon-Paul Gilhooley, die op tienjarige leeftijd omkwam bij het Hillsborough-drama. Steven Gerrard, destijds acht jaar oud, was toen al een begenadigd voetballertje en zegde zijn overleden neefje toe als speler van Liverpool eens landskampioen te zullen worden. De tranen die Gerrard liet vloeien na de 3-2 zege op Manchester City, afgelopen zondag, waren een direct gevolg daarvan.
De passie van Gerrard raakt iedereen in het hart, maar de architect van het succes van Liverpool is manager Brendan Rodgers (foto onder). De ware impact van een prestatie wordt vaak pas jaren later ingezien, maar ik durf nu al te beweren dat er bij Anfield ooit een standbeeld van Rodgers zal verrijzen mocht de ploeg dit seizoen de titel pakken. Hij treedt daarmee dan in de voetsporen van de legendarische manager Bill Shankly.
Al is het een heel andere tijd, de twee hebben de nodige raakvlakken. Shankly, bekend om zijn kwaliteiten als teambuilder, pakte Liverpool in 1959 op nadat hij gedesillusioneerd was vertrokken bij Huddersfield Town. De Schot kwam terecht bij een club die in deplorabele staat verkeerde en in de tweede divisie speelde. Er was niet eens geld om het veld op Anfield regelmatig te besproeien. Shankly stuurde talloze spelers weg en bouwde een geheel nieuwe ploeg, om vervolgens te promoveren en drie keer landskampioen te worden.
Brendan Rodgers werd op 16 december 2009 - vierenhalf jaar geleden nog maar - ontslagen bij Reading, een club die onder in het Championship speelde. Het was een grote desillusie voor de Noord-Ier, die zichzelf drie jaar de tijd had gegeven met Reading naar de Premier League te promoveren, maar na twintig wedstrijden al het veld moest ruimen. Rodgers was een vrij onbekende in het Engelse voetbal en hoewel de ene na de andere club van hoofdtrainer wisselde, was er na zijn ontslag bij The Royals geen enkele belangstelling.
Omdat hij vastberaden was te slagen als manager, investeerde hij in zichzelf. Roberto Mancini gunde hem een kijkje in de keuken bij Manchester City en hij kreeg ook de helpende hand van FC Twente. Zo was Rodgers vier dagen lang special guest van hoofdtrainer Steve McClaren, toen de Enschedese ploeg zich via een vierdaags trainingskamp voorbereidde op de beslissende uitwedstrijd tegen NAC Breda op 2 mei 2010, waarin FC Twente met een 0-2 zege de landstitel pakte.
Het duurde vervolgens nog twee maanden voordat Brendan Rodgers weer aan de slag kon. Swansea City pikte hem op uit het niets en bood hem een kans die hij niet liet liggen. Hij promoveerde met de nietige club uit Wales naar de Premier League en kreeg in 2012 als beloning een contract bij Liverpool. In zijn eerste seizoen was er veel kritiek op zijn functioneren en op de prestaties van de ploeg, waarmee hij als zevende eindigde. Maar waar Reading hem wegstuurde, geloofde de clubleiding van Liverpool in zijn capaciteiten als teambuilder.
Rodgers hamerde bij zijn spelers er voortdurend op dat passie gecombineerd met teamspirit tot grote successen kan leiden, en riep daarbij de hulp in van psycholoog Steve Peters. In een wereld waar dit soort mental coaches meestal als luchtfietsers worden gezien, slaagde Peters. De spelers van Liverpool zeggen stuk voor stuk baat te hebben bij de gesprekken met de psycholoog, die vooral aan het zelfvertrouwen van de voetballers werkt. De Engelse voetbalbond heeft inmiddels besloten Steve Peters mee te nemen naar het WK in Brazilië, onder meer om de internationals van hun penaltytrauma af te helpen.
Brendan Rodgers is een man van de details, net als Bill Shankly dat was. Die droeg spelers op vóór een training eerst naar Anfield te komen, zich daar om te kleden en vervolgens pas naar het trainingsveld te vertrekken. Simpelweg omdat dat goed was voor de teambuilding. Shankly was zijn tijd als trainer bovendien ver vooruit door al aandacht te besteden aan een cooling down en schafte tot opluchting van de voetballers de zinloze, lange duurlopen af.
De overeenkomsten met Bill Shankly zullen ongetwijfeld naar voren komen in de boeken die geschreven worden over Brendan Rodgers, áls Liverpool de titel pakt. Maar de weg is nog vier wedstrijden lang. Volgende week staat op Anfield de wellicht allesbeslissende kraker tegen Chelsea op het programma, waar José Mourinho ongetwijfeld een staaltje psychologische oorlogsvoering uit de kast zal halen.
Ik durf te wedden dat Steve Peters dan bij Liverpool op de bank zit. Het gaat tenslotte om de details.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login