Coventry overleeft wurggreep en staat op de drempel van het paradijs
Als Coventry City zaterdag ten koste van Luton Town promoveert naar de Premier League, is dat voor veel Engelse voetballiefhebbers een vertrouwd beeld. De Sky Blues waren tussen 1967 en 2001 immers altijd te vinden op het hoogste niveau. Er volgde een vrije val en een imposante wederopstanding.
Een jongetje huilt tranen met tuiten op de nationale televisie. Coventry is gedegradeerd op Villa Park en Match of the Day eindigt na het vertrouwd slotwoord van Gary Lineker met een filmpje vol blauw-witte tranen. Het ventje wordt getroost door zijn vader, die al weet: het wordt vanaf nu alleen nog maar erger.
Voorzitter Bryan Richardson was te ambitieus geweest. Een nieuw stadion neerzetten was noodzaak geworden in de glamourwereld die de Sky Sports-miljoenen in de jaren '90 van het Engelse voetbal maakte. Het antieke Highfield Road was leuk, maar ook wel een beetje op. En de dure sponsors moesten een eind lopen vanaf een van de schaarse parkeerplaatsen. Vaak door de regen. Sponsors lopen niet graag door de regen.
Sisu
Het stadionplan was oorspronkelijk voor 45.000 plekken, hetgeen tamelijk ambitieus was. De oplevering in 2001 liep vertraging op door de degradatie en financiers die zich terugtrokken. In 2005 stond het stadion er: 32.5000 plaatsen en de clubkas was leeg. Om een faillissement te voorkomen, werd de club verkocht aan investeringsmaatschappij Sisu. Een kat in het nauw doet soms domme dingen.
Sisu draaide de geldkraan al snel dicht nadat een eerste investeringsronde niets opleverde. Niet alleen voor nieuwe spelers, ook de huur werd niet betaald. De club moest zijn thuiswedstrijden in Northampton spelen, vijftig kilometer verderop. Coventry, inmiddels gedegradeerd naar League One, speelde nu niet voor 45.000 toeschouwers, niet eens voor 4.500, maar gemiddeld daar de helft van. Na een seizoen is de eerste verbanning voorbij, de ellende allerminst.
Coventry City v Cardiff City (in red!) played in Northampton. Football needs to have a look at itself. pic.twitter.com/hXcS8goKaY
— Edward Regan (@EdwardRegan) August 13, 2014
In 2017 volgt zelfs een degradatie naar het allerlaagste profniveau. Het veel te grote stadion is als een molensteen om de nek van de club, zeker omdat een rugbyclub het al gekocht heeft. Door een bestuurlijk conflict wordt Coventry in 2019 een tweede keer uit huis gezet. Hun geluk is dat er in ieder geval een degelijke manager aan de knoppen zit. Mark Robins heeft geen cent om in zijn selectie te stoppen, maar zeurt niet en leidt de club langzaam omhoog, terug naar League One en de Championship.
Huilende jongen wordt dromende man
Coventry keert terug in zijn stadion, dat ineens ook niet meer zo heel veel te groot is als de club gaat winnen. Dit seizoen gebeurt er veel. Sisu heeft de club verkocht aan een lokale zakenman, de rugbyclub zat zelf in de schulden en heeft het stadion af moeten geven aan een partij die het in elk geval voor de komende vijf jaar aan Coventry heeft verhuurd. En, het allerbelangrijkste, op het veld begint het ook te lopen, tegen de verwachtingen in haalt de ploeg de finale van de play-offs. Door een fraaie goal van Gustavo Hamer wordt Middlesbrough aan de zegekar gevonden.
Het huilende mannetje van Match of the Day zit zaterdag allicht op Wembley. Misschien heeft hij inmiddels zelf kroost bij zich, om te troosten als Luton er toch met de winst vandoor gaat. Dan kan hij zijn zoon of dochter geruststellen: het wordt vanaf nu alleen nog maar beter.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login