De Feyenoord-rentree van Pi-Air: van pareltjes tot huilen in de muur

Rotterdam was in mei 2002 in de ban van een cocktail van emoties. Eerst was er in Hilversum de moord op politicus Pim Fortuyn en later in de week trof Feyenoord in de eigen Kuip Borussia Dortmund in de UEFA Cup-finale. De afloop is bekend. De Rotterdammers wonnen met 3-2, mede door een vrije trap van Pierre van Hooijdonk. Wéér een goal van hem. De aanvaller scoorde in de knock-outfase van de UEFA Cup in totaal acht keer. Het was zonder twijfel het beste seizoen uit zijn carrière, met de zege op Dortmund als glansrijk slotstuk. Maar een huldiging op de Coolsingel kwam er niet. Het zou te vroeg zijn na de moord op Fortuyn.

De wens om de Coolsingel minstens één keer in zijn carrière vol te laten stromen voor het vieren van Feyenoord-succes was voor Van Hooijdonk een van de redenen om in januari 2006 terug te keren. De Oranje-international had sinds zijn vertrek uit De Kuip periodes bij Fenerbahçe en NAC Breda achter de rug en was bij die laatste club pijnlijk vertrokken. Hij werd halverwege het seizoen door onder anderen trainer Cees Lok naar de uitgang gedirigeerd. Uitgerekend op het moment dat Erwin Koeman als Feyenoord-coach snakte naar een pinchhitter. Erik Meijer werd tevergeefs gepolst voor die rol, maar bij het benaderen van Van Hooijdonk was het wel raak. Op 23 januari was de rentree van Pi-Air een feit. De 36-jarige spits tekende voor anderhalf jaar.

Enkele weken later stapte Van Hooijdonk in Breda alweer het veld op. Dit keer als Feyenoord-spits en vijf minuten voor tijd bij een 1-3 stand. Een gewonnen wedstrijd ontbrandde daardoor volledig. De vlam sloeg in de pan. Van Hooijdonk werd hatelijk ontvangen door het NAC-publiek en het fanatisme vanaf de tribunes sloeg over op de thuisploeg. Door goals van Julian Jenner en Anouar Diba werd het nog 3-3. Koeman vond de ophef over zijn wissel maar overdreven: 'Het was gewoon een spits voor een spits. We gingen niet anders spelen. Ik vind het een goedkoop excuus om die wissel als reden voor het gelijkspel aan te dragen. Ik zou het de volgende keer zo weer doen.'

In het halfjaar na zijn terugkeer moest Van Hooijdonk het doen met de rol waarvoor hij gekomen was. Het was veelal invallen in de slotfase, ofwel voor een slotoffensief of om met een aanspeelpunt de voorsprong te verdedigen. Met Dirk Kuijt en Salomon Kalou had Koeman over kwaliteit voorin bovendien niet te klagen. Van Hooijdonk scoorde drie keer in die tweede seizoenshelft.

Het transfergeweld in de zomer van 2006 zorgde voor de ommekeer. K2 vertrok uit De Kuip. Kalou tekende bij Chelsea, terwijl Kuijt voor liefst achttien miljoen euro naar Liverpool vertrok. Daarvoor in de plaats werd Angelos Charisteas van Ajax gehaald en kwam Stein Huysegems over van AZ. Van Hooijdonk zag kansen en kreeg die ook, maar het verval was zichtbaar. De routinier scoorde in de eerste seizoenshelft één keer, in de thuiswedstrijd tegen NAC.

Van Hooijdonk maakt in oktober 2006 dan al duidelijk aan het einde van het seizoen te stoppen. Hij laat weten moeite te hebben met de generatiekloof en wil niet het moment afwachten waarop dat plezier is verdwenen. Feyenoord beleeft een dramatisch seizoen. Illustratief is de uitwedstijd tegen SC Heerenveen, het laatste reguliere competitieduel van het seizoen. Er wordt met 5-1 verloren. Van Hooijdonk houdt tijdens de wedstrijd zijn tranen niet in bedwang. Huilend staat hij in de muur bij een vrije trap van SC Heerenveen, die ook nog binnenvliegt. Klap na klap krijgt Feyenoord.

Het seizoen eindigt met uitschakeling door FC Groningen in de play-offs voor Europees voetbal. Van Hooijdonk scoort nog wel bij het slotstuk in De Kuip. Hij knalt vanaf zo'n dertig meter een vrije trap binnen, als laatste bewijs dat hij zijn specialisme nooit zal verliezen.