De Ligt kiest de moeilijkste weg

Simon Zwartkruis

22.30,

4 sep. 2019

Voetbal International opent iedere week het nieuwe nummer met de VI Visie. Deze week Simon Zwartkruis over de moeizame start die Matthijs de Ligt beleeft in dienst van Juventus.

Het ene debuut is het andere niet. Slechts twintig minuten duurde het voordat Hirving Lozano tijdens Juventus-Napoli zijn eerste goal in Italiaanse dienst kon bijschrijven. Het is een traditie geworden. Of het nou zijn competitiedebuut bij Pachuca was of bij PSV of zijn eerste WK-wedstrijd; de Mexicaanse aanvaller scoorde meteen en was binnen.

Hoe anders verloopt dat bij Matthijs de Ligt. Eerst was er dat pijnlijke debuut als zeventienjarige in Oranje, toen hij Bulgarije schutterend in het zadel hielp. Zijn eerste officiële optreden in het shirt van Juventus verliep al niet veel beter. Na een solide eerste helft ging in de tweede ongeveer alles mis wat er mis kón gaan. Zeker in de duels met Lozano. Een kwartier voor tijd lag De Ligt met kramp op de grond.

Op mededogen hoefde hij naderhand niet te rekenen. In de Italiaanse kranten regende het onvoldoendes, in zijn thuisland barstte meteen de discussie los over zijn clubkeuze. En of De Ligt in deze vorm zijn basisplaats in Oranje kan behouden.

Dat laatste is opportunisme ten top. Vindt ook Ronald Koeman: de bondscoach nam het direct op voor de jongeling en verklapte alvast dat De Ligt vrijdagavond tegen Duitsland gewoon aan de aftrap staat. Rechts in het centrum en niet links, waar de verdediger tot verbazing van Koeman tegen Napoli stond geposteerd.

De vraag is niet of De Ligt mentaal kan omgaan met zijn valste start in Turijn. Zijn veerkracht en stabiliteit heeft hij na het debacle in Bulgarije al bewezen. Interessanter wordt de omschakeling in speelstijlen. Bij Ajax moest De Ligt doordekken, inschuiven en druk zetten. In Italië dient hij zijn grootste kwaliteiten juist te beteugelen.

Zelf ziet De Ligt zijn andere takenpakket bij Juventus – meer gericht op puur verdedigen – als een waardevolle bijdrage aan zijn ontwikkeling tot totaalverdediger. Dat kost tijd. En die is schaars in het internationale topvoetbal.

Een goede bekende van hem ging die transitie van Ajax naar Juventus slecht af. Edwin van der Sar kon in Turijn nooit de meevoetballende keeper zijn die hij in Nederland was en vertrok na twee seizoenen. Onlangs noemde Van der Sar zijn tijd in Italië een desillusie, met de beperkende speelwijze als voornaamste oorzaak. Zo bezien staat De Ligt nog wat te wachten in Turijn.

'Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou worden', zei Virgil van Dijk deze week over zijn Oranje-collega. De Ligt heeft inderdaad de moeilijkste weg gekozen. Juist dat lef gaat zich uiteindelijk, met vallen en opstaan, uitbetalen.