Een Italiaanse spits heeft het eeuwige leven
VI-redacteur Reon Boeringa laat elke speelronde zijn licht schijnen op het Italiaanse voetbal. Dit keer over Luca Toni, Antonio Di Natale en al die andere stokoude Italiaanse sluipschutters.
Er werd besmuikt gelachen toen Hellas Verona zijn lot in de zomer van 2013 in handen van Luca Toni legde. De eenmalige kampioen van Italië was net naar de Serie A gepromoveerd en had nog geen noemenswaardige versterking gestrikt. Hellas was gedoemd te degraderen. Helemaal met Toni in de spits. Hoe kon die trage veteraan nou de doelpunten maken die Hellas nodig had om te overleven?
Toen begon de voorbereiding. Hellas speelde in Trento een oefenpartij tegen Feyenoord, dat zich een paar maanden eerder had verzekerd van een permanent verblijf van doelpuntenmachine Graziano Pellè. Een Italiaanse spits in de bloei van zijn leven, tegen een Italiaanse spits wiens loopbaan verwelkt leek. Gewild versus aangeschoten wild.
En toch stond er na negentig minuten 1-0 op het scorebord. Voor Hellas. Dankzij Toni. Hij was de hele wedstrijd onzichtbaar geweest, op een moment na. Na een lange bal van achteruit dook hij ineens op in de rug van Stefan de Vrij en maakte hij het enige doelpunt. De stokoude strijder had weer eens zijn handelsmerk getoond: opduiken waar niemand hem verwacht en dan scoren. Ineens zongen alle sceptici een toontje lager.
Het duel met Feyenoord vormde voor Toni en Hellas de proloog van een ongekend succesverhaal. Met twintig doelpunten in zijn eerste seizoen schoot Toni zijn club bijna Europa in. En ook deze jaargang gaat hij de barrière van twintig doelpunten waarschijnlijk doorbreken. Met nog zes duels voor de boeg staat zijn teller op zeventien goals. Zelfs de algehele topscorerstitel van de Serie A lonkt. Diep in de herfst van zijn loopbaan is Toni belangrijker dan ooit voor zijn elftal. Want door zijn goals is Hellas alweer verzekerd van nóg een jaar in de Serie A.
Wat is dat toch met de Serie A en Italiaanse spitsen die maar niet ouder lijken te worden? De prestatie van de bijna 38-jarige Toni springt het meest in het oog, maar staat niet op zichzelf. Want ook de 37-jarige Antonio Di Natale spot met zijn leeftijd. Voor het negende seizoen op rij laat de sluipschutter van Udinese dubbele cijfers noteren.
Je vraagt je bijna af of die stokoude Italiaanse doelpuntenmachines tot een geheim gezelschap horen. Een schimmig clubje dat elke week bijeenkomt en levensverlengende middeltjes uitwisselt. Want Toni en Di Natale hebben veel voorgangers. Zoals Marco Di Vaio, die tussen zijn 32ste en 35ste levensjaar de doelpunten aaneenreeg namens Bologna. Of David Di Michele, die in 2012 op 36-jarige leeftijd zijn meest productieve seizoen ooit kende namens Lecce. En vanzelfsprekend de legendarische Francesco Totti (38), die dit seizoen de dubbele cijfers nog binnen bereik heeft.
En laten we Massimo Maccarone, Sergio Pellissier en Fabio Quagliarella niet vergeten. En ook Fabrizio Miccoli, Cristiano Lucarelli, Antonio Cassano, Rolando Bianchi en Simone Tiribocchi niet. Het zijn stuk voor stuk Italiaanse spitsen die de afgelopen vijf jaar (ver) na hun dertigste verjaardag dubbele cijfers haalden in de Serie A.
Een Italiaanse spits veroudert nooit; hij loutert slechts.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login