Gentleman Paolo Maldini, voor eeuwig Milanista

Het was alsof het zo moest zijn op 24 mei 2009. De eerste omhelzing van Paolo Maldini na het laatste fluitsignaal bij zijn laatste wedstrijd in San Siro was er een met Francesco Totti. Beiden wonnen het gevecht met de tijd glansrijk, beiden bleven hun club eeuwig trouw. De held van Rome en de held van Milaan, voor het laatst stonden ze daar samen op het speelveld waarop ze elkaar al talloze malen waren tegenkomen. Door Totti dromen jonge Italianen van scoren, geïnspireerd door Maldini wagen jeugdspelers zich aan de kunst van het verdedigen.

Maldini is de sierlijkste verdediger in de recente geschiedenis van het voetbal. Verdedigen was voor de Italiaan een kwestie van een stap vooruitdenken, anticiperen en altijd controle houden over de situatie. Puur vakmanschap, waar tackelen eigenlijk geen onderdeel van was. 'Als ik een tackle moet inzetten, dan heb ik al een fout gemaakt', zei Maldini daar eens over.

Wel kon hij het als geen ander. Niemand trok zo sierlijk aan de noodrem als Maldini. Met grote precisie beroofde hij tegenstanders van hun belangrijkste bezit. Met de bal aan zijn voet ging de blik direct weer naar voren, de borst vooruit. Het was de kenmerkende houding van Il Capitano, die als aanvoerder in de voetsporen trad van zijn in april 2016  overleden vader Cesare.

Cesare werd nog geboren in Triëst, Paolo is wel een echte Milanees. In het seizoen 1984/85 debuteerde de jonge verdediger  op zestienjarige leeftijd in een uitwedstrijd tegen Udinese. Een paar jaar later al speelde hij in het roodzwart aan de zijde van Ruud Gullit, Frank Rijkaard en natuurlijk Marco van Basten. Het was een van de glorieperiodes van AC Milan, dat onder andere in 1989 en 1990 de Europa Cup won. Voor Maldini was het nog maar het begin van zijn levenswerk. Vijf keer won hij de Europa Cup, zeven keer werd hij landskampioen en het belangrijkste: in 902 officiële wedstrijden verdedigde hij de kleuren van zijn club. Maldini wist niet beter, hij is voor eeuwig Milanista.

De snelheid werd minder in de herfst van zijn loopbaan, ook op het lichaam van Maldini kwam sleet. Wat bleef was de stijl en de manier waarop de 126-voudig international het voetbal beleefde. Andrea Pirlo absorbeerde de klasse van de verdediger, zo legde hij uit in zijn biografie. 'Hij leerde me hoe ik moest winnen, verliezen, lijden, vieren, spelen en hoe ik mezelf moest blijven en soms in de huid van een ander moest kruipen. Zijn passie is een voorbeeld en een inspiratie, een kompas dat ik voor de rest van mijn leven bij me draag. Maldini is zichzelf, maar ook een deel van mij. Hem niet bij AC Milan zien, in wat voor functie dan ook, doet me pijn.'

Een maand geleden leek het moment daar. Maldini kon als technisch directeur aan de slag bij zijn AC Milan. De oud-verdediger weigerde, want hij had naar eigen zeggen geen zin om zich voor het karretje van Chinese investeerders te laten spannen. Van levende legende naar een uithangbord, het zou Maldini-onwaardig zijn. De band tussen de legende en de club blijft hoe dan ook bestaan, al is het maar omdat zijn zoon Daniel in de jeugdopleiding speelt. Eerst Cesare, dan Paolo en nu wellicht Daniel. Milan zit in het DNA van de Maldini's en het raakt er nooit meer uit. Een familie om te koesteren. (Bas van den Hoven)

• Meer over

• Juventus
• Serie A 2016/2017