Inmiddels lijkt ook het laatste restje hoop van Pep Guardiola en Manchester City op een vijfde opeenvolgende landstitel vervlogen. De meest indrukwekkende inhaalrace in de Premier League ooit begon namelijk bij een achterstand van dertien punten rond de jaarwisseling. City stond op datzelfde moment – met een wedstrijd meer gespeeld – op veertien punten van de koploper. En heeft bovendien niet de beschikking over een icoon in de vorm van zijn leven, zoals Arsenal in 1997/98.
Kevin De Bruyne weet zijn topniveau maar niet te vinden na zijn blessureleed, Erling Haaland zijn scoringsdrift niet en manager Guardiola zoekt tot de dag van vandaag nog naar de beste oplossing voor het langdurig wegvallen van steunpilaar Rodri. 26 jaar geleden had ook Arsène Wenger meer vragen dan antwoorden, en dreef Arsenal in de laatste maanden van de eerste seizoenshelft steeds verder af van de koppositie. Maar als een fenix herrezen The Gunners uit de as en met name Dennis The Menace liet zijn revolvers blikkeren.
Alsof ineens een full colour-speler een zwart-wit-decor was binnengelopen. Zo moet het hebben gevoeld voor de gemiddelde Arsenal-fan
Toen Bergkamp in de zomer van 2006 een groots afscheid kreeg in het splinternieuwe Emirates Stadium, had hij in elf memorabele seizoenen 423 officiële duels gespeeld en 120 goals gemaakt voor Arsenal, drie Premier League-titels gewonnen en vier FA Cups. De geboren en getogen Amsterdammer had ontelbare wondergoals gemaakt en linie(s) doorbrekende steekballetjes verstuurd, en was in het seizoen dat hij alweer 35 jaar werd samen met Thierry Henry, Patrick Vieira en Robert Pirès het gezicht geweest van de zogenoemde Invincibles. Maar de meest dierbare herinnering is misschien wel de jaargang 1997/98, toen Bergkamp, met zijn aanvalsmaatje Marc Overmars, de club naar een nooit meer verwacht kampioenschap gidste. In deze VI-Tijdmachine reizen we terug naar toen.
VAN BORING NAAR SPECTACULAIR
‘Ik had nooit gedacht dat een profvoetballer zó goed kon zijn.’ Het is de zomer van 1995 als Paul Merson op de training van Arsenal vooral aandachtig toeschouwer is. ‘Ik kon mijn ogen gewoon niet geloven.’
