Leicester City, elf jongens die heel hard hun best doen
De 33ste speelronde in de Premier League begint zaterdag om 13.45 uur. VI-redacteur Süleyman Öztürk blikt vooruit.
Elke maandag begin ik de week met pen en papier. Dan scroll ik door de programma's en noteer ik wedstrijden die ik wil zien, die me interessant lijken of die relevant zijn. Champions League, Europa League, top Engeland, top Spanje en ga zo maar door.
De laatste maanden betrap ik me hierop: ik kijk als eerst wanneer en hoe laat Leicester City speelt. Dat is niet omdat ik supporter ben geworden of verblind, maar omdat er iets bijzonders aan de hand is dat mij, Engeland en de rest van de wereld langzaam maar zeker naar het puntje van de stoel heeft doen schuiven.
Over Leicester City kan niet genoeg gezegd en gesproken worden. Het is namelijk uniek wat er gebeurt. Deze week las ik een prachtig stuk van een van de hoofdrolspelers zelf. Claudio Ranieri die in zijn eigen woorden vertelt hoe hij het seizoen beleeft. De Italiaan stelt de zaken niet moeilijker voor dan ze zijn.
Het seizoen begon met een simpele doelstelling. De eigenaar drukte de coach op het hart dat dit jaar vooral niet gedegradeerd mocht worden. Veertig punten halen en wel zo snel mogelijk. Dat was belangrijk omdat vanaf komende zomer de nieuwe televisiedeal van kracht is en er nieuwe geldstromen vrij komen. De kloof met de overige divisies wordt groter en dus is het zaak bij de verdeling van het geld aanwezig te zijn.
Het loopt dus anders. Veertig punten zijn inmiddels 69 punten geworden. Leicester City is op weg naar een van de grootste stunts uit de Britse sportgeschiedenis en bewijst dat er mysterieuze krachten zijn in de sport die tegenwicht kunnen bieden aan de dagelijkse praktijk.
Ranieri vertelt het met Italiaanse passie. Jamie Vardy werkte enkele jaren geleden nog in een fabriek, N'Golo Kanté rende rond in de Franse derde divisie, Riyad Mahrez liep met zijn spillebeentjes in de Franse vierde divisie. Nu vechten ze samen om de Engelse landstitel. Fantastisch dat het kan.
Ranieri vertelt in Leicester aangeklampt te worden mensen die allemaal hetzelfde zeggen: dat ze dromen en het niet kunnen geloven. De Italiaan antwoordt dan dat ze mogen dromen, maar dat de spelers vooral hard blijven werken. Moeilijker dan dat is niet. Dat is het geheim.
Leicester City is keiharde realiteit, de opstelling elk duel hetzelfde. Het is voetbal teruggebracht naar de kern. Elf jongens die heel hard hun best doen om er het beste van te maken. Dat loopt nu een klein beetje uit de hand.
Maar lees dus vooral dit stuk. Een betere voorbeschouwing op de 33ste speelronde is er niet.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login