Voor Old Trafford zullen ze voor altijd schouder aan schouder staan. In weer en wind. The Holy Trinity die zó veel voor Manchester United heeft betekend en waarvoor iedere Manchester United-fan nog devoot op één knie kan gaan. Maar spreken kun je ze niet meer, nu na George Best (november 2005) en Sir Bobby Charlton (oktober 2023) ook Denis Law is overleden.
Ballon d’Or-winnaar van 1964, die 84 jaar werd, was meestal het eindstation van de Heilige Drie-Eenheid, die later in brons werd vereeuwigd. En net als zijn twee kompanen geliefd over de hele wereld. Wim en Tonnie Bergkamp besloten in mei 1969 bijvoorbeeld hun zoon naar Denis Law te venoemen. Ook al voegden ze er nog een n aan toe, zal de United-icoon het een grote eer hebben gevonden. Zoals hij voor heel veel dingen dankbaar was, zo verzekerde hij iedereen nog eens toen hij in 2021 de diagnose Alzheimer kreeg. ‘Ik wil niet dat mensen verdrietig zijn als ik plekken, mensen of data vergeet, ze moeten dan beseffen dat ik ook heb genoten van onze gedeelde herinneringen en al het geluk dat ik in mijn leven heb mogen ontvangen.’
Londen, 25 november 2005
Daar staan ze dan, Sir Bobby Charlton en Denis Law, licht kromgetrokken door het gewicht der jaren. Het derde Manchester United-icoon ligt pal aan hun voeten, op een ziekenhuisbed. De aanblik van de stervende George Best treft ze recht in het hart. ‘We pakten samen de trein naar Londen’, vertelt Charlton erover in zijn biografie. ‘Denis had George al eens eerder bezocht en waarschuwde me dat het niet makkelijk zou zijn. Het was precies zo. George, die werd omringd door zijn familie, was in een soort voorstadium van een coma geraakt. Een van zijn zussen zei me dat het toch mogelijk was dat-ie me kon horen. En dus sprak ik tegen hem. Ik fluisterde de woorden in zijn oor zoals ik dat ooit ook had gedaan met Duncan Edwards en Matt Busby, al die jaren terug na de ramp in München.’
Manchester, 18 augustus 1962
Voor én na zijn elf seizoenen bij Manchester United – 237 goals in 404 officiële duels – draagt de 1 meter 75 kleine clubicoon het hemelsblauw van Manchester City. Niemand die Denis Law dat ooit kwalijk heeft genomen. Daarvoor is hij ze te dierbaar. Al vanaf zijn allereerste wedstrijd als Red Devil is hij de 115 duizend pond die United voor hem overmaakt naar Torino, destijds een transferrecord, meer dan waard en maakt hij het verschil. Binnen zeven minuten heeft Law zijn eerste doelpunt tegen de touwen gewerkt en liggen de ruim vijftigduizend fans op Old Trafford devoot aan zijn voeten.
De imponerende kop- en wilskracht, het blakende zelfvertrouwen en het neusje voor de goal zijn kenmerkend voor de aanvaller die Law is. ‘Denis had een glans in zijn ogen’, aldus Charlton. ‘Moed. Het was een prachtig gezicht hoe hij onverschrokken de confrontatie met het gevaar opzocht, wachtend op het moment dat de keeper of centrale verdediger even met de ogen knipperde. En voordat die arme man het wist, lag de bal al in het net.’
Aberdeen, 24 februari 1940
Is dit een grap? Wat heeft zijn broer Archie nu weer vanuit Schotland naar hem gestuurd? Huddersfield Town-manager Andy Beattie kan zijn verbazing nauwelijks verbergen als het schichtige kereltje zich aan zijn bureau meldt. En ziet hij het goed? Kijkt het kind ook nog scheel?! Wat door een bril met dikke jampotglazen extra wordt geaccentueerd. Toch krijgt de straatarme familie Law vanaf die dag elke week in Aberdeen een gratis zak kolen aan huis afgeleverd.
De jongen die tot zijn twaalfde op blote voeten door het leven moet, heeft het puur aan medelijden te danken dat Beattie hem aan zijn stage laat beginnen. Maar dwingt zelf een contract met Huddersfield Town af. Nadat hij kort daarop van zijn oogaandoening wordt afgeholpen, is Denis Law zelfs onherkenbaar. ‘Die operatie veranderde mijn leven. Voor het eerst in vijftien jaar kon ik iemand recht in de ogen kijken. Besef je wel wat dat voor mijn zelfvertrouwen betekende...?’
De strateeg, het genie en de volksheld; hoewel ze alledrie regelmatig het net vinden, beginnen de meeste goals bij Charlton, lopen ze via Best en eindigen ze bij Law die de bal genadeloos langs de keeper jaagt
Al snel jaagt de complete Britse top op de visserszoon. Na een FA Cup-replay in januari 1960 is hij helemaal niet meer te houden voor Huddersfield Town. Het West Ham United van Bobby Moore en Geoff Hurst wordt op het eigen Upton Park met 5-1 weggevaagd door de Second Division-club. Law is de grote uitblinker. Bill Shankly – die drie jaar zijn coach was in Huddersfield – wil hem koste wat kost naar Liverpool halen. Manchester United-legende Matt Busby loopt eveneens het water in de mond. Maar Manchester City legt het meeste geld op tafel en krijgt zo de beschikking over zijn diensten. Toch zal Law de geschiedenis ingaan als The King van Old Trafford.
Via Torino komt hij twee jaar later namelijk alsnog terecht bij The Mancunians. Waar Busby inmiddels bezig is zijn belofte in te lossen. ‘Manchester United will rise again!’, zo heeft de herstelde manager immers beloofd toen hij zich weer meldde bij de club. Hij heeft nog steeds de beschikking over toppers als Bobby Charlton en Bill Foulkes, die de vliegramp van 1958 hebben overleefd, maar moet de gaten dichten die de dood van onder anderen Billy Whelan, Tommy Taylor en Duncan Edwards – die in tegenstelling tot zijn manager wel aan zijn verwondingen is bezweken – heeft geslagen. Hij doet dat wonderwel. Busby verandert Old Trafford opnieuw in een Theater of Dreams. Zeker als George Best in september 1963 debuteert en zo The Holy Trinity volmaakt is. De strateeg, het genie en de volksheld; hoewel ze alledrie regelmatig het net vinden, beginnen de meeste goals bij Charlton, lopen ze via Best en eindigen ze bij Law die de bal genadeloos langs de keeper jaagt.
Nadat Law (als enige Schot ooit), Charlton en Best allen een keer Europees Voetballer van het Jaar zijn geworden, er twee landtitels, een FA Cup en een Europa Cup I zijn binnengehaald, krijgt het sprookje een weinig gelukkige afloop. Best verliest zich in zijn wilde bestaan, voor Charlton beginnen de jaren te tellen en sinds een zware knieblessure – waardoor hij de Europa Cup-finale aan zich voorbij moet laten gaan – zijn de scherpe kantjes aan Law er een beetje af.
Bovendien blijkt de Schot namens City, waar hij zijn carrière afsluit, de beul op een van de zwartste dagen voor United. ‘Ik wilde dat het niet was gebeurd’, zegt Law na afloop, als de glans even uit zijn blik is verdwenen. Met een magistrale hakbal heeft hij zijn grote liefde zojuist het laatste zetje naar de Second Divison gegeven. ‘Hoelang ik me er rot over heb gevoeld? Hoelang is het geleden? Nou, daar heb je je antwoord.’
Londen, 25 november 2005
Het verdriet om hun gevallen vriend is bijna ondraaglijk, maar de herinnering aan het laatste bezoek aan George Best koesteren Bobby Charlton en Denis Law, die zelf in 2003 prostaatkanker heeft moeten overwinnen, tot op de dag van vandaag. ‘Die enkele ogenblikken, daar in het ziekenhuis in Londen’, aldus Charlton, ‘waren wij drieën weer met elkaar verbonden. Nog één laatste keer.’
Hij heeft niet helemaal gelijk, want in mei 2008 verrijst The Holy Trinity in bronzen vorm voor Old Trafford. De strateeg, het genie en de volksheld voor eeuwig een heilige drie-eenheid.
