Lurling, ongepolijste Messi-versie bevrijder van Breda
Voetbal International kiest na elke speelronde in de Eredivisie de Speler van de Week. Voor de drieëndertigste speelronde was dat NAC Breda-aanvaller Anthony Lurling. De opwinding was groot in Breda, afgelopen zondag. Daar waren 17.500 duizend mensen getuige van een doldwaas half uur waarin NAC-aanvaller Anthony Lurling solo Roda JC Kerkrade diep de mijnen in speelde. 'Mijn vrouw hoeft er vanavond alleen maar op te gaan zitten', zei hij na afloop.
Lurling schrok er zelf een beetje van, de camera draaide, de hilariteit van de meeluisterende entourage was groot. De reporter van Omroep Brabant vroeg voor de zekerheid nog even of hij het goed had begrepen. 'Bedoel je nou je vriendin?' Even ging het kale hoofd schuin. 'Ja, maar knip dat er maar uit.'
Uiteraard werd er niets geknipt en had Omroep Brabant een prima quote vanuit Breda. Maar de onbevangenheid, die normaal pas onder de douche loskomt, was nu even vastgelegd op tv. Wat zou het ook? Het kenmerkte de uitgelaten sfeer in het Rat Verlegh Stadion. Het kenmerkt Lurling die net als de andere oudgedienden Theo Janssen en Mark van Bommel een integraal onderdeel is van het leven van een hele generatie voetbalfans.
'Ik heb het ook anders meegemaakt in mijn carrière', wist hij. Mocht hij ook een keer? Hij is immers ook altijd de eerste die wordt uitgefloten. Werd neergezet als die labiele jongen met Kuipvrees in Rotterdam en heimwee in Keulen. Later werd hij de matennaaier of de naaimachine. Hoeveel interviews hij ook gaf, het beeld veranderde niet. Maar al die tijd was hij natuurlijk net als Van Bommel en Janssen een grote liefhebber. En vandaag, op 5 mei, was de 36-jarige NAC’er de man die opstond toen het er echt om ging.
Want samen met zijn teamgenoten was hij even terechtgekomen in een echte Even-Apeldoorn-bellen-situatie. Vooraf zag het er nog uit als een vrij rustige lunchwedstrijd. Roda JC-thuis. NAC was tenslotte al zo goed als veilig. Trainer Nebojsa Gudelj had er nog zo op gehamerd. 'Nog één keer alles geven.' 
'Toen hoorde ik al dat RKC Waalwijk tegen Vitesse met 2-0 voorstond.' In gedachten zag hij ineens de virtuele stand met nog één wedstrijd te spelen. Uit tegen Feyenoord nota bene. Daar moet je het niet op laten aankomen. Niet Roda JC of RKC, maar NAC Breda moest nu naar de play-offs om promotie/degradatie. Niks vakantie, nee, weer naar Sittard of Doetinchem. En voordat je het weet, degradeer je echt.
De vastberadenheid op het veld, die hem de laatste jaren steeds meer kenmerkt, leek niet meteen iets te veranderen. Vijf minuten later hoorde hij de stadionspeaker nauwelijks boven het gefluit uitkomen. 'Het is 1-3 voor Roda JC geworden door een doelpunt van...' De naam hoorde hij niet eens meer. Zo zachtmoedig en twijfelend als hij soms buiten het veld overkomt, zo zeker was hij nu. Lurling ging los.
Breda ging een historisch half uur tegemoet. Lurling gaf eerst een gemene schop op de rechterkuit van Arnaud Sutchuin-Djoum en kwam met geel goed weg. Daarna veranderde hij in een ongepolijste versie van Lionel Messi. Op Eredivisie-niveau dan natuurlijk. Hij kapte, draaide, passeerde, ramde de bal vanaf twintig meter in de verre kruising en stiftte ’m over doelman Filip Kurto.
Links en rechts van hem zag hij zwarte schaduwen opduiken. Het waren maar figuranten. De decibellen stegen, bier vloog door de lucht. Zijn ploeggenoten renden ineens ook veel harder. Ze speelden hem keer op keer aan, en hij ging door. Twee assists en twee goals later stond de wereld op z’n kop: 5-3.
Het fluitje klonk, de fans stonden op alsof de stoeltjes allemaal tegelijk onder stroom waren gezet. Lurling zag het bord met zijn rugnummer aan de kant. Een publiekswissel. Verdwaasd liep hij even later door de catacomben. Ons Ant had in dertig minuten NAC-historie geschreven. Het seizoen 2012/13 zullen ze in Breda het liefst snel vergeten. Maar 5 mei 2013 en het lijfsbehoud van NAC zal tot in de lengte der dagen aan hém worden toegeschreven. Bevrijder van Breda.
Tekst: Iwan van Duren Foto's: VI Images