Oranje moet zich gelukkig prijzen met de voetballer Ihattaren
Voetbal International opent iedere week het nieuwe nummer met de VI Visie. Deze week verslaggever Martijn Krabbendam over de keuze van Mohamed Ihattaren voor het Nederlands elftal.
Een flinke som geld, een bezoek aan de koning; alles heeft Marokko eraan gedaan Mohamed Ihattaren een Leeuw van de Atlas te laten worden. De voetbalbond ging zó ver dat de voorzitter zich meldde bij de begrafenis van Ihattarens vader en zich daarbij nog liet filmen ook, alleen maar om te laten zien hoe betrokken het land zich voelde bij het wel en wee van een van Europa’s grootste talenten met Marokkaans bloed.
Maar dan Oranje. Dat kwam weliswaar niet met geld of een visite bij de koning, maar zette wel bondscoach Ronald Koeman in als belangrijke troef. Hij sprak een aantal keer uitgebreid met Ihattaren, schetste hem een prachtig toekomstbeeld en beloofde de PSV’er min of meer een plaats in de EK-selectie van komende zomer.
Je moet mentaal sterk zijn die druk van twee kanten te kunnen weerstaan. Ihattaren wist vooraf dat hij altijd mensen zou teleurstellen. Het maakt zo’n keuze in feite onmogelijk voor een zeventienjarige, maar juist daarin zit het verschil tussen Ihattaren en zijn leeftijdgenoten. Niet alleen als voetballer is hij verder, ook als mens heeft hij al zó veel meegemaakt, dat hij in alles volwassener is dan andere jongens van zeventien. Anders had hij nu wel in Brazilië gezeten voor het WK Onder-17.
Met zijn keuze voor het Nederlands elftal maakt Ihattaren een deel van het land blij en een ander deel ongelukkig, of misschien boos. PSV is tevreden, want zijn beste speler wordt als Oranje-international meer waard en hoeft niet ver van huis voor interlands, zoals hij ook niet lang afwezig zal zijn tijdens de tweejaarlijkse toernooien om de Afrika Cup. Voor de KNVB is hij nu een uithangbord, een jongen met een dubbel paspoort die wél voor Oranje kiest, nadat Hakim Ziyech het tegenovergestelde had gedaan. Maakt hem dat dan ineens het voorbeeld van geslaagde integratie, of een boegbeeld voor de Marokkaanse jeugd?
Mo Ihattaren laat alles maar over zich heen komen. Het is dat hij móést kiezen, anders had hij het niet gedaan. Hij voelt zich nog altijd Nederlander en Marokkaan tegelijk, maar vooral voetballer. Hij denkt dat Oranje het best past bij de carrière die hij nastreeft. De KNVB heeft dus vooral geluk gehad, zo simpel is het.
Los nog van zijn exceptionele voetbalkwaliteiten, krijgt Ronald Koeman er een speler bij die al zo veel heeft overwonnen en grote druk van alle kanten wist te weerstaan. Op zijn zeventiende, nota bene. Het is vooral dat het Nederlandse voetbal zó’n karakter goed kan gebruiken.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login