Terugblik Dag 19: Portugese fluim en zware terugtocht

Portugal hield ruim een uur stand tegen Spanje. De defensie gaf her en der wel een krimp, maar Eduardo totaal niet. David Villa had twee pogingen nodig om de 27-jarige goalie eindelijk te passeren. Eerder liepen Fernando Torres, Fernando Llorente en Villa zelf zich al regelmatig stuk op de vuisten van de doelman van Sporting Braga. Het was er maar één. Gelukkig wel een hele mooie. In hoog tempo verlengde Xavi de hard ingespeelde bal van Andrés Iniesta op David Villa. De uitblinkende goalie Eduardo had nog een antwoord, maar de messcherpe spits tikte de rebound alsnog binnen. In het bijgelovige Brazilië is men doodsbang dat Rolling Stones-zanger Mick Jagger hun land als nieuwe favoriet uitkiest. De zoon van Hot Lips heeft verkering met een Braziliaanse schone, dus die kans is aanwezig. Vanwaar die angst? Jagger stond zaterdag naast Bill Clinton de Verenigde Staten aan te moedigen toen ze met 2-1 verloren (na verlenging) van Ghana. Een dag later supporterde hij voor zijn thuisland Engeland dat met een 4-1 nederlaag door Duitsland naar huis werd gestuurd. Wij zijn voor. Go Brazil, Mick! Na een seizoen bij Real Madrid, waarin geen beker bijgezet werd in de prijzenkast, moest het WK hét podium worden voor Cristiano Ronaldo. De Portugese wereldster had er het volste vertrouwen in en liet aan iedereen weten dat dit zijn toernooi zou worden. Tegen Ivoorkust was het buiten een fantastische joekel op de paal, flets.

In het duel met Noord-Korea scoorde hij via een mazzeltje, maar viel vooral op door het mokkende weglopen als een teamgenoot, en niet hij, een doelpunt had gemaakt. Tegen Brazilië was het matig en de laatste wedstrijd tegen Spanje ronduit slecht. De rochel die hij na het laatste fluitsignaal richting de camera's slingerde was tekenend. De alleen ter meerdere eer en glorie van zichzelf spelende Ronaldo was zélf een fluim. Het schijnt de zwaarste wandeling voor een voetballer te zijn. Een wedstrijd in de knock-out fase van een toernooi eindigt in een gelijkspel en strafschoppen moeten de beslissing brengen. De coach vraagt je na 120 intense minuten of je hem durft te nemen. 'Ja', antwoord je kort en direct heb je spijt. Je moet dan nadat de eerste twee pingels van beide ploegen raak is gegaan, richting de stip. Je knalt op de lat en moet dan terug naar je teamgenoten. Zou die wandeling niet nog veel zwaarder zijn? Yasuyuki Komano heeft het antwoord. (Jasper Steppé)