Chris Kronshorst is de eerste speler die geel kreeg in de Eredivisie. Dat staat althans te lezen op de Wikipedia-pagina van de toenmalige NEC-verdediger en latere assistent van Co Adriaanse. Wat in elk geval honderd procent vaststaat, is dat hij op 13 augustus 1972 één van de zeven was die op die manier werd bestraft tijdens de eerste speeldag na de invoering van de noviteit. Waarmee de gele kaart wat de Eredivisie betreft deze zaterdag zijn vijftigste verjaardag viert.
Willem van Hanegem kreeg in diezelfde confrontatie tussen Feyenoord en NEC eveneens geel gepresenteerd door scheidsrechter Leo van der Kroft. De andere pioniers zijn Loet Donkers van FC Den Bosch, Charly Bosveld en Nol Heijerman van Sparta, Peter Arntz van Go Ahead en Jean Colombain van MVV. Exact een halve eeuw na het verkrijgen van die twijfelachtige eer, zetten we het kleinood in de schijnwerpers dat zomaar uit de borstzak van de scheidsrechter kan worden getoverd en inmiddels zelfs een begrip is voor mensen die werkelijk niets met voetbal hebben.
DE UITVINDER(S)
We hebben het allemaal te danken aan de in 2001 overleden Ken (en echtgenote Hilda) Aston. De voormalige onderwijzer, WOII-soldaat en scheidsrechter besefte tijdens het WK in Engeland dat het voetbal een probleem had. Na de kwartfinale tussen Engeland en Argentinië belde Jack Charlton het organisatiecomité met een vraag. De centrale verdediger van het gastland had tot zijn verbazing in een krant gelezen dat hij een boeking had gekregen van de Duitse arbiter Rudolf Kreitlein. Konden ze dat bevestigen? Hij had er zelf niets van meegekregen namelijk.
Destijds konden spelers ook al een waarschuwing ontvangen, werd die netjes genoteerd door de dienstdoende scheidsrechter. Zoals ze ook van het veld konden worden gestuurd. Tegen Engeland overkwam de Argentijnse captain Antonio Rattín dat bijvoorbeeld. Maar heel duidelijk ging dat lang niet altijd. Omdat zeker met een sterk groeiend aantal volgers (via de tv) verwarring zoveel mogelijk zou moeten worden voorkomen, begon het te malen in het hoofd van Aston, op dat moment baas van het WK-scheidsrechtercomité. Het verhaal over wat er toen gebeurde, is misschien wel te mooi om waar te zijn, maar het is meer dan de moeite waard om te vertellen.
