Voor veel voetballers valt het einde van hun carrière rauw op hun dak. Na hun loopbaan komen genoeg spelers erachter dat ze eigenlijk nog nooit over het leven zonder voetbal hebben nagedacht. Dat geldt zeker niet voor Pelé van Anholt (31). Hij is hoogstwaarschijnlijk de enige oud-prof die niet uitgepraat raakt over drinkrietjes gemaakt van koffie, suikerriet en kokosnoten.
Van Anholt weet nog goed wanneer hij zich bedacht dat zijn product weleens een gat in de markt kon zijn. De voormalige voetballer van SC Heerenveen en LA Galaxy was kort daarvoor voor een snelle hap in de McDonald's. ‘Ik hou heel erg van milkshakes’, lacht hij in een koffietentje in Amsterdam. Daar kreeg hij, zoals bij bijna iedere horecagelegenheid, geen plastic rietje, maar een milieubewuster alternatief. ‘Van papier natuurlijk. Na vijf minuten was dat rietje compleet slap en kwam er helemaal niks meer uit. Toen werd ik bijna boos en dacht ik: Wat is dit voor kutrietje.’
Hij was op dat moment nog profvoetballer, maar werkte ondertussen op de achtergrond al hard aan zijn eigen bedrijf Weyerd. Daarmee wil hij de verbinding maken tussen Aziatische bedrijven en de westerse markt. Kort na zijn bezoek aan de McDonald’s klopte er een Vietnamees bedrijf aan met alternatieven voor het papieren rietje. De verdediger en zijn collega’s zagen direct mogelijkheden. Van Anholt startte een onderzoeksanalyse en kwam erachter dat er op dat moment vrij weinig concurrentie in Europa was op dit vlak. Ze zijn nu al twee jaar bezig met deze samenwerking. Sinds een tijdje staat een loods in Friesland compleet vol met pallets duurzame rietjes.
'Deze is weer van suikerriet. En we hebben er ook nog een van kokosnoot, die is weer een stapje steviger'
In Amsterdam pakt hij allerlei doosjes uit zijn rugzak, waaruit hij verschillende varianten rietjes tevoorschijn tovert. ‘Deze is bijvoorbeeld gemaakt van koffie’, legt hij uit. ‘Hij is flexibel, buig er maar eens mee. En hij wordt ook totaal niet week in een drankje.’ Het is goed te merken dat Van Anholt verantwoordelijk is voor de verkoop. ‘Deze is weer van suikerriet. En we hebben er ook nog een van kokosnoot, die is weer een stapje steviger. Ik geloof hier echt voor duizend procent in. Als ik er niet achter zou staan, kan ik het ook niet verkopen.’
Keuze met het verstand
Hij klinkt nu totaal niet meer als een voetballer, maar een jaar geleden was hij nog actief in de Keuken Kampioen Divisie namens Roda JC. Afgelopen winter koos hij bewust voor TEC Tiel, een club uitkomend in de Tweede Divisie. Hij liet financieel betere aanbiedingen uit Oezbekistan en Georgië links liggen, omdat hij steeds drukker was met zijn activiteiten buiten het voetbal. ‘Ik ben bijna 32 en ga dus geen miljoenen meer verdienen’, legt hij uit. ‘Ik heb meer aan mijn toekomst op de lange termijn gedacht. Het was geen keuze met het hart, maar met mijn verstand.’
De laatste jaren van zijn carrière liepen zijn andere interesses en het voetbal al steeds vaker door elkaar. Toen hij in zijn eentje op Cyprus zat, had hij veel tijd over om verder aan het bedrijf te werken. Na een training bij Roda ging hij regelmatig naar Maastricht of een andere stad om de rietjes aan te prijzen bij plaatselijke horeca. In het Parkstad Limburg Stadion maakte hij weleens een opmerking als hij een drankje bestelde: ‘Wat voor kloterietjes gebruiken jullie hier eigenlijk? Dat was dan een grapje, maar tegelijkertijd ook weer niet.’
'In de eerste zaak werd ik compleet afgesnauwd. Die man vond dat ik aan zijn geld zat'
Nu zit een week van de oud-prof vol met afspraken bij mogelijke klanten, variërend van Michelin-restaurants tot kroegjes en grote bedrijven. Vaak zijn de eigenaren enthousiast, maar hij maakte ook mee dat niet iedereen zit te wachten op een verkooppraatje.
Hij weet nog goed dat hij afgelopen zomer een dag had gepland om verschillende strandtentjes in Zandvoort te bezoeken. Het zou matig weer worden, dus het leek hem een ideaal moment of met eigenaren te praten over zijn product. ‘Uiteindelijk was het heerlijk weer, waardoor het overal superdruk was’, lacht Van Anholt. ‘In de eerste zaak werd ik compleet afgesnauwd. Die man gaf aan dat dit zijn piek van het jaar qua omzet kon zijn en vond dat ik aan zijn geld zat. “Kom jij hier aan met je kloterietjes”, zei hij.’
Van Anholt wilde het liefst direct met de staart tussen de benen in zijn auto stappen, maar ging toch nog vijftien strandtentjes af. Uiteindelijk bleek de eerste beachclub de enige te zijn waar hij de wind van voren kreeg.
