Tyrone Conraad (26) is bezig aan een ongelooflijk verhaal. Drie jaar na zijn tijd bij de amateurs maakte hij een transfer naar de Chinese Super League. 'Het is behoorlijk snel gegaan.'
Conraad verschijnt in beeld via FaceTime. Hij was het interview even compleet vergeten en is daarom snel een restaurant in de Chinese stad Meizhou ingedoken. ‘Sorry man, maar ik heb pas vier dagen mijn appartement’, zegt hij. Hij is druk om al zijn spullen naar zijn nieuwe woning te verplaatsen en wil daarnaast nog boodschappen in huis halen. ‘Mijn vriendin en dochtertje komen morgen deze kant op. Ik kan niet wachten om weer van ze te genieten.’
De verbinding is krakerig en valt gedurende het gesprek meerdere keren weg. Steeds neemt Conraad rustig de tijd om zijn verhaal te hervatten. ‘Hoor je me nu?’ Een dag eerder heeft de spits nog een doelpunt gemaakt voor zijn Chinese club Meizhou Hakka, waardoor hij nu op vijf treffers in zeven wedstrijden staat. Drie jaar geleden speelde de spits zijn potjes nog op sportpark De Zwaaier in Werkendam. Onlangs keek hij op het veld om zich heen en zag hij vijftigduizend Chinese toeschouwers in het stadion zitten.
De Rotterdammer doorliep als jonge voetballer de jeugdopleidingen van Feyenoord en Sparta. Bij de Kasteelclub deelde hij het veld met Denzel Dumfries. Conraad vertelt dat de verdediger al een echte leider was en vooral een duidelijk carrièreplan had. Zelf was Conraad destijds nog een stuk minder bewust met zijn toekomst bezig. ‘Ik was vrij laks. Ik dacht: Ik speel mijn wedstrijden en zie wel waar het schip strandt.’
Hij heeft nog bijna dagelijks contact met de Oranje-international. ‘Denzel heeft me later juist veel bewuster gemaakt van het mentale aspect. We spreken elkaar vaak voor de gezelligheid, maar soms gaf hij ook juist aan dat het knopje even om moest. Dan was het weer tijd om serieus aan de slag te gaan. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.’
Amateurs
Na de jeugd van Sparta speelde Conraad een aantal jaar voor SC Cambuur. Hij legt uit dat zijn zaakwaarnemer hem destijds vertelde dat ze dicht waren bij een overgang naar FC Eindhoven. Uiteindelijk kwam het maar niet rond en tekende Conraad bij de amateurs van Kozakken Boys. Veel mensen vertelden hem hoe lastig het is om vanuit de amateurs weer terug te keren als prof. ‘Maar ik twijfelde niet: ooit zou ik weer betaald voetbal spelen.’
Plotseling trainde hij nog maar drie avonden in de week. In de weekenden voetbalde hij soms slechts voor een handjevol toeschouwers. ‘Op donderdag en op zaterdag moesten we vaak naar de kantine. Even wat drinken met de fans. Dat was het niet helemaal voor mij.’ Tussen de bierdrinkende supporters realiseerde hij zich dat hij snel weer op een hoger niveau wilde acteren.
'Het tweede seizoen was echt een drama. Ik heb een half jaar geen salaris gehad'
Uiteindelijk regelde zijn zaakwaarnemer dat de aanvaller in het nieuwe seizoen een contract kon tekenen bij Ergotelis, uitkomend op het tweede niveau van Griekenland. Hij kende de verhalen over wanbetalingen, maar toch besloot de spits de gok te wagen. ‘Het was ook mijn enige optie om een stap te maken.’
In zijn eerste seizoen kreeg hij zijn salaris nog redelijk op tijd. ‘Maar het tweede seizoen was echt een drama. Ik heb een half jaar geen salaris gehad.’ Veel mensen zouden de handdoek in de ring gooien, maar Conraad knokte door. ‘Clubs kijken uiteindelijk naar statistieken: wedstrijden, doelpunten en assists. Als ik een stap wilde maken, kon ik niet bij de pakken neer gaan zitten.’
Los in Montenegro
Uiteindelijk kreeg hij alsnog een groot deel van zijn salaris en maakte de aanvaller een transfer naar FK Sutjeska Niksic, een topclub uit Montenegro. ‘Ik dacht: Wat is dat voor land?’ Hij wilde toch graag gaan, zeker omdat de club uitkwam in de voorrondes van de Champions League.
Hij wist in ieder geval dat de club vaak de overhand zou hebben, waardoor hij als spits genoeg kansen zou krijgen. Hij moest er even doorheen kijken dat veel zaken in Montenegro wat minder professioneel geregeld zijn. Zo had de club geen eigen gym en moesten de spelers voor krachtoefeningen uitwijken naar een reguliere sportschool. ‘Er waren ook maar drie goede velden in de competitie. Het ene was een soort zandbak, het andere weer keihard en soms moest ik een kuil ontwijken.’
