Casillas: glorieuze rentree en lange neus naar Mourinho
Voor VI volgt Chris Tempelman het toernooi om de Confederations Cup. Vandaag aandacht voor Iker Casillas, doelman van wereldkampioen Spanje. Iker Casillas is terug. In de halve finale van het Confederations Cup-toernooi stopte de doelman geen strafschop in de noodzakelijk geworden penaltyserie, maar in de honderdtwintig minuten die hij speelde was hij op geen foutje te betrappen.
Sterker nog, Casillas redde de Spanjaarden enkele malen door de dappere Italianen van scoren af te houden. Dit was dezelfde doelman die de laatste maanden bij Real Madrid de reservebank warm hield. Of liever gezegd, warm moest houden van trainer José Mourinho. De relatie tussen de Portugese oefenmeester en de Spaanse goalie was tot een dieptepunt gedaald.
Het publiek in Madrid koos de kant van publiekslieveling Casillas. Bij het oplezen van de opstellingen voorafgaand aan een wedstrijd in Madrid kreeg de reservedoelman steevast een uitzinnig applaus. Casillas beantwoordde de luidruchtige aanmoedigingen telkens met een dankbaar applaus. Enkele keren deelde hij voor, tijdens en na de wedstrijd demonstratief handtekeningen uit.
Mourinho kreeg iedere thuiswedstrijd een gigantisch fluitconcert. Niet dat de trainer daar erg van onder de indruk was. Hij leek er op te kicken. Casillas was simpelweg een middel om mensen hun haatgevoelens over Moruinho uit te storten. Mourinho mocht natuurlijk de keuze voor een andere doelman, in dit geval Diego Lopez, maken. Maar Casillas passeren was nergens op gebaseerd. 
De doelman was geblesseerd geweest, maar had nooit teleurgesteld. Bovendien was zijn vervanger niet aantoonbaar beter. Casillas had geluk dat Mourinho zijn spel niet speelde in een WK-jaar. Dan had de plek in de nationale Spaanse ploeg nog op de tocht gestaan. Nu was het slechts een hinderlijke onderbreking in een schitterende loopbaan.
Toch laat de zwarte periode bij Real sporen na. Bondscoach Vicente del Bosque heeft nooit getwijfeld. Het gebrek aan wedstrijdritme baarde hem ongetwijfeld zorgen, maar in zijn hoofd is Casillas altijd de nummer één gebleven. Victor Valdes en Pepe Reina zullen gehoopt hebben te kunnen profiteren, maar zij weten ook dat ze intrinsiek minder zijn dan Casillas. Dat is geen schande, maar een simpele constatering.
De Real Madrid-collega's van Casillas kwamen in een lastig parket. Vleugelverdediger Alvaro Arbeloa schaarde zich bijvoorbeeld openlijk achter de keuze van Mourinho. Was dat een keuze tegen Casillas? Of was dat meer een keuze uit eigenbelang? Om zijn eigen positie niet op het spel te zetten voorbeeld. Feit is dat Casillas en Arbeloa in de nationale ploeg gewoon weer collega's zijn. Professioneel kun je dat noemen, maar het lijkt raadzaam dat Del Bosque de relatie tussen de twee nauwlettend in de gaten houdt.
Casillas wil in de finale tegen Brazilië opnieuw een lange neus richting Mourinho maken. Hij zal het nooit hardop zeggen, maar als de doelman na het stoppen van de beslissende strafschop met een vinger wijst naar een denkbeeldig iemand dan is het duidelijk. 'Kijk, Mourinho, dit kan ik nog, het had je prijzen bij Real Madrid op kunnen leveren', zal hij willen zeggen.
Alle gebruikte foto's op VI.nl zijn afkomstig van VI Images.