Hatem Trabelsi: ‘Ik kan nooit meer voor Ajax spelen’

Tijdens de zitting bij de arbitragecommissie van de KNVB, vorige week maandag, ging Ajax uitgebreid in op jouw transfer van bijna drie jaar geleden. Volgens de club was er niets vreemds aan die transactie. Hoe heb jij dat zelf beleefd?

‘Pas achteraf heb ik beseft dat het allemaal een beetje vreemd is verlopen. Diverse scouts van Ajax hadden me in Tunesië bekeken, maar de toenmalige trainer Co Adriaanse wilde me graag nog een week op proef hebben. Ik ben toen meegegaan op het jaarlijkse trainingskamp in de voorbereiding in De Lutte. Zyad Tlemsani, destijds mijn zaakwaarnemer, kwam met me mee. Ik had het idee dat het prima ging, maar pas op de laatste dag voor mijn vertrek naar Tunesië kwam Ajax met een contractvoorstel. Ik vond dat nogal merkwaardig, want de club had zelf onze vluchten geregeld en moest dus op de hoogte zijn dat we door dit late tijdstip nog maar weinig tijd hadden om over het voorstel na te denken. Bedenktijd was trouwens sowieso nauwelijks mogelijk, omdat de deadline voor de inschrijving voor de Champions League naderde.’

Professor Loonstra, een onafhankelijke hoogleraar arbeidsrecht die door Ajax is gevraagd de transfer te bekijken, sprak van een fantastisch contract voor een voetballer met jouw achtergrond.

‘Fantastisch contract? Helemaal niet! Toen de president van mijn club in Tunesië, Club Sportif Sfax, zag wat ik ging verdienen, was hij stomverbaasd dat ik had getekend. In eerste instantie bood Ajax me een jaarsalaris van honderdduizend dollar. Dat vond ik veel te weinig en toen heb ik gevraagd om meer. Later kwam ik er ook nog achter dat die honderdduizend dollar niet eens wettelijk was toegestaan, omdat spelers van buiten de Europese Unie boven de 21 jaar een bepaald minimumbedrag (destijds ruim 350 duizend euro, red.) moesten verdienen. Het tweede voorstel, volgens Ajax het absolute maximum, was ineens stukken hoger: driehonderdduizend euro per jaar. Maar nog steeds onder het minimumloon voor een niet-EU’er. Twee uur voordat ik me op Schiphol moest melden kreeg ik dit contract te zien. In het Engels, een taal die ik niet sprak. In de verbintenis bleek een eenzijdige optie te staan waarvan ik de betekenis ook niet had begrepen. Tot op de dag dat mijn huidige zaakwaarnemer Franklin Sedoc me de exacte betekenis uitlegde, heb ik gedacht dat die optie voor mij was. Ik dacht dat ík degene was die mocht bepalen of ik na die drie seizoenen wilde blijven. Die professor mag vinden wat hij wil, maar dat hij dit een prima contract noemt voor een speler van mijn kaliber waag ik te betwijfelen. Ik was op dat moment geen jong talent dat alles nog moest bewijzen. Ik stond onder contract bij een Afrikaanse topclub waar goede salarissen worden betaald en had al zeventien keer voor de nationale ploeg gespeeld, onder meer tijdens het WK van 1998.’

Jij zegt dat je niets van het contract begreep, maar volgens Ajax is alles tijdens de onderhandelingen vertaald.

‘Tijdens het kort geding waar mijn advocaten de eenzijdige optie wilden betwisten zei hun advocaat dat assistent-trainer Ruud Krol (die jarenlang in Frankrijk speelde, red.) alles voor me heeft vertaald, maar hij werkte toen nog helemaal niet bij Ajax! Mijn advocaten hebben die leugen vorige week maandag bij de arbitragecommissie ter sprake gebracht, maar toen kwam hun advocaat met een opmerkelijk verhaal. Hij zei dat hij de namen Jeroen Slop (financieel directeur, red.) en Ruud Krol door elkaar had gehaald. Foutje dus, maar dat is wel erg makkelijk als je het mij vraagt. Ze hebben in de afgelopen weken heel wat vervelende dingen over mij naar buiten gebracht, maar dat ze zelfs een man zoals Ruud Krol hierbij betrekken is toch wel erg triest.’

Waarom heb jij je niet laten voorlichten door iemand die wél de kennis bezat om een dergelijk contract te begrijpen?

‘Ik was vooral ontzettend blij dat ik de kans kreeg bij een grote club zoals Ajax te kunnen spelen, geld was voor mij niet het belangrijkste. Ik heb getekend omdat Leo Beenhakker (destijds technisch directeur, red.) zei dat we later in het seizoen, als ik goed presteerde, zouden praten over nieuwe voorwaarden in het contract. Die belofte was voor mij voldoende, ik wilde me waarmaken en dan zou het volgens Beenhakker wel geregeld worden. Ik dacht: Maakt allemaal niet uit. Als ik gewoon keihard werk en presteer, dan komt alles goed. Het sportieve staat altijd voorop bij mij.’

Het liep anders?

‘Na een wedstrijd of twintig heb ik mijn zaakwaarnemer contact laten opnemen met Beenhakker. Het ging goed met me en Adriaanse was tevreden. Beenhakker was onze afspraak echter vergeten. “Getekend is getekend, er komt niets bij”, zei hij. Ik vertrok gedesillusioneerd naar het toernooi om de Afrika Cup van 2001. Na mijn terugkeer was Co Adriaanse inmiddels ontslagen en zijn opvolger Ronald Koeman zag het helemaal niet in me zitten. Ik zou achter Ferdi Vierklau en John Heitinga derde rechtsback worden en mijn wedstrijden vooral in het tweede moeten spelen. Uiteindelijk viel dat reuze mee en zag Koeman het wél in mij zitten, zodat ik met een prettig gevoel ben afgereisd naar het WK van 2002 in Zuid-Korea en Japan.’

Hoe ging het na dat toernooi verder?

‘Mijn contract lag, als je het tekengeld meerekent, maar net boven het minimumloon dat een niet-EU’er moet krijgen. Gegarandeerde premies had ik niet. Beenhakker had mij echter wat anders beloofd en dat was nog steeds niet geregeld. Op het WK was ik door een vakjury gekozen bij de beste 24 spelers van het toernooi. Dan kun je zo iemand toch niet net boven het minimumloon plaatsen? En zeker niet als je een opwaardering hebt beloofd. Ik verdiende net zoveel als elke willekeurige niet-EU’er die op het minimum zat bij andere eredivisieclubs, vertelden mijn advocaten me later. Bovendien snapte ik niet dat sommigen van mijn ploeggenoten twee à drie keer zoveel verdienden. We zouden met Ajax op trainingskamp gaan naar Engeland, maar ik wilde niet mee. Ik was het beu. Dat heb ik tegen Koeman en Krol gezegd en zij zeiden dat ze het voor me zouden regelen. Koeman zou naar de directie gaan en ervoor zorgen dat ik een nieuw contract zou krijgen. Dat stelde me gerust. Een trainer moet je toch altijd kunnen vertrouwen, vooral als het iemand is met zo’n grote naam als Ronald Koeman. Hij had al het vertrouwen in me uitgesproken als voetballer. Ik begon onder hem als derde rechtsback en een paar maanden later noemde hij me zijn beste speler. Vanaf dat moment heb ik geduldig gewacht. Ik ben professional en geef altijd honderd procent, ik had me afgesloten voor de contractperikelen en mijn hoop op Koeman gevestigd. Zoals ik het zie maakt de trainer deel uit van het team, dan mag je toch aannemen dat hij je niet laat zakken.’

Kwam Koeman zijn belofte na?

‘Daar ben ik nog steeds niet uit. In oktober 2002 werd ik verrast door een brief van Ajax. In het Engels geschreven, dus ik begreep er weer niets van. Een kennis van me legde uit dat mijn salaris met honderdduizend euro bruto omhoog was gegaan. Zonder dat we ook maar met elkaar hadden gesproken, verhoogde de club mijn salaris! Er zijn geen onderhandelingen geweest, helemaal niets is er besproken! Ik had echter gebroken met mijn zaakwaarnemer, want hij had ruzie gehad met Leo Beenhakker. Ze wilden zelfs een keer met elkaar op de vuist gaan. Er was op dat moment dus niemand die me bijstond. Ik heb vervolgens een nieuwe zaakwaarnemer gezocht. Dat is Franklin Sedoc geworden. Met hem ben ik toen naar mr. Frank van Buuren en mr. Bas Beenen van Rechtstaete Advocaten gegaan en heb hen gevraagd alles te bestuderen. Franklin wilde de tijd nemen en het liefst pas in het nieuwe seizoen als mijn zaakwaarnemer gaan werken. Ik heb alles weer een paar maanden laten rusten, maar vertelde wel tegen Ruud Krol dat Franklin mijn zaken zou gaan doen. Ruud nodigde hem vervolgens uit voor de laatste thuiswedstrijd van het seizoen 2002/2003, tegen Heerenveen. Na dat duel heeft Krol tegen Franklin gezegd dat hij en Koeman vonden dat ik een nieuw contract of een mooie transfer verdiende. Later is er een afspraak gemaakt om tijdens de voorbereiding op het seizoen 2003/2004 met elkaar te gaan praten. Het leek dus allemaal alsnog de goede kant op te gaan. Van de mensen van Ajax begreep ik dat ze erg blij waren dat ik een Nederlandse zaakwaarnemer had genomen, dat zou de onderhandelingen zeker bevorderen.’

Hoe verliep dat gesprek?

‘Ik was er zelf niet bij, maar van Franklin en mijn Tunesische vertrouwensman Roshdi begreep ik dat algemeen directeur Arie van Eijden begon met de mededeling dat er geen financiële middelen waren om mijn contract te verhogen. Ze gaven wél aan dat de afkoopsom van twintig miljoen euro die erin stond, niet meer van die tijd was. Als er een club bereid was tien miljoen te betalen, dan was dat voldoende voor Ajax. Franklin mocht een koper gaan zoeken.’

Jouw naam verscheen niet veel later op de spelerslijst die Manchester United instuurde voor de Champions League. Zij waren concreet?

‘Manchester United toonde serieuze interesse, maar zij wilden eerst dat bedrag van tien miljoen euro op papier hebben, net als wij. Daarom hebben we toen een nieuwe afspraak gemaakt met Van Eijden. Daar was ik zelf ook bij aanwezig. Tijdens dat gesprek kwam Koeman ineens binnen. Hij was geïrriteerd dat mijn naam op de spelerslijst van Manchester United stond en vertelde me dat ik alleen weg mocht voor twintig miljoen, zoals in mijn contract stond. Daar had United natuurlijk geen trek in, maar omdat de deadline voor de Champions League naderde hadden zij mij al aangemeld. Voor niets uiteindelijk. Ze hadden gegokt, maar verloren.’

Maar Koeman zou zich toch sterk voor je maken?

‘Daar begreep ik ook helemaal niets van, hij had me immers beloofd dat hij óf een nieuw contract óf een transfer zou regelen. Hij had me bovendien al verteld dat ze met een opvolger (Zdenek Grygera, red.) bezig waren. Het zag er dus goed uit, totdat hij dus ineens verscheen tijdens de afspraak met Van Eijden. Misschien lag het aan de verkoop van Chivu, Van der Meyde en Mido... Ik weet het echt niet. Of misschien was Koeman wel teleurgesteld dat hij zelf op dat moment niet in Barcelona zat en Frank Rijkaard wél. Hij had me eerder namelijk al een keer gezegd dat ik rustig moest blijven, omdat hij me zou meenemen naar Barcelona.’

Was dat het moment waarop jullie besloten de rechtsgeldigheid van de eenzijdige optie te gaan onderzoeken?

‘Nee, al tijdens het wisselen van mijn zaakwaarnemer heb ik de optie en de hoogte van de afkoopsom direct aan mijn advocaten gegeven om dit te beoordelen. De intentie is sinds dat moment hetzelfde gebleven. Wij wilden samen met Ajax een oplossing vinden. Een rechtszaak tegen de club aanspannen was het laatste dat ik wilde. Ik had al twee fantastische jaren achter de rug bij Ajax. Met iedereen met wie ik dagelijks te maken had kon ik het goed vinden. Mijn relatie met de supporters was ook erg goed. Ik ben een voetballer die heel veel waarde hecht aan zijn fans. Zonder hen is er geen club, zeg ik altijd. Arie van Eijden heeft in een volgend gesprek om nog wat geduld gevraagd. Als we de voorronde van de Champions League zouden overleven, wilde hij alsnog een verbeterde aanbieding doen en de clausule van twintig miljoen euro verlagen. Die aanbieding kwam er ook, maar in februari van dit jaar hebben wij laten weten dat we er niet uit zouden komen. Ik had inmiddels aanbiedingen liggen van clubs die een zeer lucratief salaris wilden betalen. Het verschil tussen dat bedrag en wat Ajax bood was onoverbrugbaar, dat kan geen enkele Nederlandse club een speler betalen. Ik had me twee seizoenen lang honderd procent ingezet voor Ajax en had verwacht dat ze me een dergelijke positieverbetering zouden gunnen. Maar blijkbaar gunde niemand bij Ajax me iets. Zelfs de trainer niet.’

Je relatie met Koeman kan niet best zijn geweest.

‘Vanaf het moment dat Koeman me duidelijk maakte dat ik niet mocht vertrekken en hij dus zijn belofte brak, was het voor mij over. Koeman was misschien een grote speler, maar hij is geen groot mens. Ik raakte geblesseerd en heb niet veel hoeven spelen. Ik vond het verschrikkelijk dat hij mijn vertrouwen in hem had geschonden. Het ergste vond ik nog dat Koeman na de wedstrijd tegen Grazer AK zei dat ik met mijn hoofd bij een transfer was en daarom niet goed had gevoetbald. Hij had gelijk dat ik niet goed speelde, maar de reden is een heel andere en die kende hij. Ik zat niet goed in mijn vel omdat hij niet eerlijk tegen me was geweest. Dat is iets heel anders dan met je hoofd bij een transfer zitten. Mijn vertrouwen was gewoon gebroken!’

Je hebt na de winterstop nog slechts twee wedstrijden gespeeld. Door blessures?

‘Ik heb er nooit iets over willen zeggen, omdat ik niet voor onrust wilde zorgen. Ik kan het met iedere speler goed vinden en ze geven me ook allemaal gelijk. Ik vond niet dat ik problemen kon maken. We waren op weg kampioen te worden, dan moet je je eigenbelang even ondergeschikt maken aan de belangen van het team.’

Je ontbrak tijdens alle festiviteiten na het behalen van de titel. Volgens de eerste reactie van Koeman omdat je niet meer bij de Ajax-familie hoorde.

‘Ik had al een paar dagen last van buikgriep en de dokter was daarvan op de hoogte, hij wist dat ik die zondag de wedstrijd tegen NAC Breda niet kon bezoeken. Ik ben uiteindelijk tóch gegaan, want ik wilde het kampioenschap niet missen. Maar nog tijdens het duel kreeg ik veel last. Ik heb toen een sms gestuurd naar teammanager David Endt en hem laten weten dat ik eerder vertrok omdat ik me niet goed voelde. Pas later hoorde ik dat dat blijkbaar een reden was mijn naam niet eens om te roepen, en begreep ik wat Koeman allemaal over me had gezegd. Ik was verbijsterd. Ze proberen me kapot te maken, dacht ik. Moet ik voor zo’n club nog willen spelen?’

Maar je hebt een dag later nog met Koeman gesproken?

‘Ik heb hem gefeliciteerd en met hem mijn programma voor de zomer doorgenomen. Daarvoor moet je toch bij de trainer zijn. Tijdens de arbitragezaak bracht Ajax dat gesprek naar voren alsof ik mijn problemen met Koeman had uitgesproken, maar zo zie ik het zelf echt niet.’

De voorzieningenrechter in Amsterdam heeft jouw zaak doorverwezen naar de arbitragecommissie van de KNVB. Wat voor gevoel heb jij overgehouden aan de zitting in Zeist?

‘Voor mij is duidelijk dat mij onrecht is aangedaan en ik hoop dat de drie wijze mannen van de arbitragecommissie die mijn zaak beoordelen dat ook beseffen. Ajax heeft zowel in de rechtszaal als voor de arbitragecommissie veel onwaarheden verteld, zoals dat er een Franse tolk bij de onderhandelingen is geweest, dat er uitgebreide onderhandelingen plaatshadden en dat plotsklaps zelfs de premies gegarandeerd waren. Deze werden gewoon bij mijn salaris opgeteld om maar aan te tonen hoe fantastisch het allemaal zou zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Allemaal niet waar! Er was geen tolk, er waren geen uitgebreide onderhandelingen, de optie is tot op de komma dezelfde als die van Maxwell (diens contract werd twee weken vóór dat van Trabelsi gesloten, red.) en – het wordt eentonig – ook de premies zijn niet gegarandeerd. De onwaarheden worden er door Ajax met de haren bijgetrokken ik krijg intussen de zwartepiet toegespeeld. Als Ajax denkt gelijk te hebben, waarom hebben zij dan intussen alle lopende opties gelicht en krijgen nieuwe spelers geen contracten meer met daarin een optie? Ik vind dat Ajax mijn loopbaan en afkomst ernstig heeft beschadigd. Ze proberen me zelfs bij de supporters in een kwaad daglicht te stellen door onwaarheden te verspreiden over de onderhandelingen en mijn afwezigheid op het kampioensfeest. Wat de uitspraak straks ook mag zijn, ik kan nooit meer in het shirt van Ajax spelen. Verschrikkelijk dat het zo moet, maar ik zie geen andere oplossing. Ik ben één met de supporters en de supporters zijn één met mij. Ik had graag op een normale manier afscheid genomen, want ik wil in de eerste plaats worden herinnerd als een goed mens en in de tweede plaats als een goede rechtsback.’

• Meer over

• Ajax