Hugo Lloris, de gedroomde troonopvolger van Barthez

Met het spel van Pete Sampras als inspiratie is de jonge Fransman amper van de gravelbanen in de omgeving van Nice weg te slaan. Hugo Lloris behoort op jonge leeftijd tot de beste tennissers van Frankrijk in zijn leeftijdscategorie. Vanaf de tribunes ziet hij ieder voorjaar zijn helden aan het werk bij het graveltoernooi in Monte Carlo. Tennis is een van de grote hobby's in de verder onbezorgde jeugd van Lloris, een zoon van een bankier en een advocate.

Is Lloris niet bij de tennisclub, dan staat hij op het veld bij voetbalvereniging CEDAC. Als vliegende keeper of spits. Acties maken en belangrijk zijn met doelpunten, net als zijn held Eric Cantona. Hoe graag hij zijn charismatische voorbeeld ook achterna wil, de aantrekkingskracht van het keepersambacht is groter. Zeker als hij bij Olympique Nice op proef mag komen. Oud-international en ex-doelman Dominique Baratelli heeft na één training bij de profclub genoeg gezien.

'Wij als coaches keken elkaar aan en begrepen direct dat we geen tijd mochten verspillen. Hugo had op twaalfjarige leeftijd iets wat zijn leeftijdsgenoten niet hadden. Hij las de wedstrijd. Zijn reflexen waren weliswaar fantastisch, maar met zijn intelligentie maakte hij pas echt indruk', blikt Baratelli terug in gesprek met The Guardian. 'Fabien Barthez was toen de eerste Franse doelman die agressief keepte, maar dat had ik nog nooit gezien bij een twaalfjarige. Toen al was hij de regisseur van zijn team.'

Kijkend naar het Manchester United van Cantona raakt Lloris diep onder de indruk van Peter Schmeichel. Met veel autoriteit de baas zijn in zijn eigen strafschopgebied, dat is wat de Fransman ook voor ogen heeft. 'Schmeichel was ongelooflijk. Hij was enorm aanwezig in het zestienmetergebied. Later kwamen Barthez, Iker Casillas en Gianluigi Buffon. Het is belangrijk om persoonlijkheid te hebben en als keeper gerespecteerd te worden in het strafschopgebied. Eigenlijk is het net als in het echte leven', meent Lloris.

Op achttienjarige leeftijd debuteert Lloris in het eerste van Nice, onder trainer Frédéric Antonetti. De coach ziet in de doelman dan al een ware leider. Een goede captain is niet de man met de meeste woorden maar de speler met de meest zinnige teksten, is de coach van mening. Zelfs de zo kalm ogende Lloris schiet weleens uit zijn slof, zoals begin april 2011 als hij met Olympique Lyon terug is in Nice. Lloris stopt nog een strafschop, maar kan niet voorkomen dat de 2-2 valt diep in de blessuretijd. Lyon grijpt in dat seizoen wederom naast de titel met Lloris, die een seizoen later voor twaalf miljoen euro naar Tottenham Hotspur vertrekt.

De keuze van manager André Villas-Boas om routinier Brad Friedel de voorkeur te geven boven Lloris doet wenkbrauwen fronsen, ook die van bondscoach Didier Deschamps. Laatstgenoemde gooit olie op het vuur en zoekt verbaal de confrontatie met Villas-Boas. Lloris blijft kalm. 'Wat ik heb gezegd tegen Villas-Boas? Als iemand daarover gaat praten, is het de manager. Ik heb met hem gesproken, maar het is niet aan mij om de inhoud met de buitenwereld te delen. Ik ben een speler en ik ken mijn plek.'

De positie van Lloris bij Tottenham is nu compleet anders in vergelijking met het najaar van 2012. Vrijwel niemand is op White Hart Lane zo zeker van een basisplaats als Lloris. Geen enkele ploeg krijgt in de Premier League in het seizoen 2015/16 minder goals tegen. Dat is te danken aan de defensie met onder anderen Jan Vertonghen en Toby Alderweireld, maar zeker ook aan Lloris. Mede dankzij het lage aantal tegengoals doet Tottenham lang mee om de titel, maar het Leicester City van Kasper Schmeichel is uiteindelijk te sterk.

Het is zilverwerk waar het voorlopig aan ontbreekt in de loopbaan van de 29-jarige doelman. Lloris won alleen in het seizoen 2011/12 met Lyon de Franse beker. De frustratie wint het niet van de liefde voor het vak. 'Als keeper ben je niet een van de elf, het is meer. Het gaat om mentaliteit en discipline. Je moet moedig zijn. Ik wil niet wachten op het moment dat ik betrokken raak bij het spel, ik val de bal aan', legt Lloris uit aan The Times.

Tegen Portugal krijgt Lloris, die sinds eind juni zijn bondscoach Deschamps voorbij is als recordaanvoerder van de nationale ploeg, zondagavond de kans de leegte in zijn prijzenkast op te vullen. In het Stade de France, waar Barthez met Frankrijk in 1998 wereldkampioen werd. Het is nu aan Lloris, de nieuwe koning van het Franse strafschopgebied. (Bas van den Hoven)

• Meer over

• H. Lloris
• Frankrijk
• Europees Kampioenschap 2016 Frankrijk