Kuipers-index: Irmatov valt definitief van zijn voetstuk

Saoedi-Arabië - Egpyte 2-1

Bij het groepsduel tussen Tunesië en Engeland (1-2) kende Wilmar Roldán een zwakke WK-start. De Colombiaan liet na de Engelsen strafschoppen te geven nadat Harry Kane meerdere keren in een houdgreep werd genomen. Ook dit keer was er een dubieus strafschopmoment voor Roldán, die geen twijfel kende bij de eerste penalty die hij toekende in de Volgograd Arena. Dat was logisch. Hij stond op tien meter en had vrij zicht toen de bal tegen de arm van Ahmed Fathi ging. De rechtsback van Egypte bewoog daarbij met zijn arm naar achteren en maakte zo een duidelijke beweging richting de bal. Bovendien was het geen natuurlijke houding, dus een terechte strafschop (die werd gestopt door Essam El-Hadary).

Over de tweede strafschop was veel meer twijfel, zelfs na herhalingen. Verdediger Ali Gabr hield Fahad Al-Muwallad duidelijk vast toen de Saoedische spits werd ingespeeld in het strafschopgebied, maar andersom werd er ook contact gezocht. Roldán wees resoluut naar de stip, maar werd door de Portugese VAR Artur Dias naar de kant geroepen om de beelden goed te bekijken. Dat duurde lang en daardoor leek er ook duidelijk twijfel te zijn bij Roldán, die besloot niet zijn eerdere beslissing terug te draaien. Dat had hij waarschijnlijk wel moeten doen. Het was een duel waarbij er van beide kanten werd vastgehouden en Al-Muwallad wel heel gretig naar de grond ging.

De beslissing van Roldán, die verder niet voor lastige beslissingen werd gesteld in het duel met weinig belangen, om daar de bal voor op de stip te liggen is zeker niet te rijmen met zijn optreden dit WK. Toen legde de Zuid-Amerikaan de lat wel heel hoog bij het vasthouden, nu was de grens te laag. De extreme inconsequentie doet de zijn verdere WK-kansen geen goed. Want wat kunnen we nu eigenlijk verwachten van Roldán?

Scheidsrechter: Wilmar Roldán (Colombia) 5

Gele kaarten: 2
Rode kaarten: 0
Aantal overtredingen: 23 (7-16)
Aantal buitenspelgevallen: 4 (1-3)
WK-ervaring: Één duel in 2018, twee duels in 2014

Uruguay - Rusland 3-0

Uruguay - Rusland was eigenlijk nooit echt spannend en spetterend. Scheidsrechter Malang Diedhiou merkte het ook terwijl hij in het veld stond. Aandacht en concentratie blijven vereist, verslapping ligt op de loer. De Afrikaan paste zich aan het niveau van de wedstrijd aan en dat komt een arbitrale prestatie zelden ten goede.

Diedhiou begon goed. De vrije trap waaruit Luis Suarez scoorde was niet te missen, de bijbehorende gele kaart aan de Rus Gazinsky ook niet. De volgende gele kaart was iets onduidelijker. Igor Smolnikov kreeg hem, terwijl de Uruguayaan Bentancourt eerder wegkwam met een waarschuwing. Smolnikov was kennelijk zelf ook niet doodrongen van het feit dat hij met geel op zak rondliep, anders is zijn overtreding die hem een tweede gele kaart kostte niet te verklaren. Rood was terecht.

Enkele andere geelwaardige overtredingen liet Diedhiou onbestraft. Alleen de wel heel opzichtig solliciterende Bentancourt ontkwam er niet aan. Opvallend bij het fluiten van overtredingen was dat de Afrikaan vaak opmerkelijk lang wachtte met fluiten, ook als er geen sprake was van voordeel geven. Het leek er op dat hij ingefluisterd werd, wat volgens de regels niet kan en mag. In het veld valt die afwachtende houding op. Het vergroot het begrip voor de arbiter niet in ieder geval.

Een extra minpuntje voor Diedhiou waren zijn assistenten langs de lijn. Een overduidelijke corner werd een achterbal en een inworp voor Uruguay werd als inworp voor Rusland gegeven. Details, maar slordig en onacceptabel op dit niveau.

Scheidsrechter: Malang Diedhiou (Senegal) 5

Gele kaarten: 2
Rode kaarten: 1
Aantal overtredingen: 35 (17-18)
Aantal buitenspelgevallen: 2 (0-2)
WK-ervaring: Één wedstrijd in 2018

Iran - Portugal 1-1

Groep B was op voorhand een van de heetste poules tijdens dit WK. Het leek dan ook logisch dat de FIFA het beslissende duel tussen Iran en Portugal toevertrouwde aan een Zuid-Amerikaanse scheidsrechter. Die is immers op het eigen continent wel wat gewend qua opgewonden standjes, knalharde tackles en theater. De 44-jarige Paraguayaan Enrique Cáceres slaagde er na een goed begin echter niet in het duel in de hand te houden. En dat lag voor een groot deel aan hemzelf.

Het lijkt er sterk op dat de scheidsrechters voor dit WK de instructie hebben gekregen niet te snel (gele) kaarten te trekken voor protesteren. Nu is voetbal weliswaar ook emotie, maar daar horen wel grenzen aan te zitten. En als je die niet tijdig en duidelijk aangeeft, ook bij overtredingen, dan loop je een groot risico dat de voetballers steeds een stap verder gaan. Dat is precies wat Cáceres overkwam. In het eerste half uur viel vooral Iran op door enkele irritante en soms geniepige acties. De Paraguayaan hield het bij verbale vermaningen, waarop de Portugezen zich ook niet onbetuigd lieten. De eerste (terechte) gele kaart kwam er pas na 33 minuten, voor een harde charge van Raphael Guerreiro.

Al vroeg in de tweede helft liet Cáceres het duel uit zijn vingers glippen. Dat hij in eerste instantie een overtreding op Cristiano Ronaldo niet bestrafte met een penalty en daarvoor de hulp van de Italiaanse VAR Massimiliano Irrati nodig had, was nog te billijken. Een scheidsrechter kan vanuit zijn positie op het veld immers niet álles zien. De heftige protesten van een aantal Iraanse spelers, die bij de 1-0 achterstand blijkbaar voelden dat uitschakeling nabij was, leverden alleen aanvoerder Ehsan Haji Safi geel op. Ronaldo miste vanaf elf meter en daarna probeerde Iran op alle mogelijke manieren Cáceres tot compensatie te verleiden. De arbiter trapte daar niet in, maar bleef bij nieuwe aanmerkingen steeds maar weer laatste waarschuwingen uitdelen. Die maakten op dat moment al totaal geen indruk meer.

Na tachtig minuten liet de zichtbaar geïrriteerde Ronaldo zich provoceren door Morteza Pouraliganji. Hij zette de Iraniër die hem de weg wilde versperren met zijn rechterarm opzij en raakte zijn opponent daarbij in het gezicht. Die stortte meteen ter aarde alsof hij door de bliksem was getroffen. Na nieuwe interventie van de VAR trakteerde Cáceres de Portugese vedette op een gele kaart, waar rood ook had gekund. Een minder grote naam had die wellicht wél gekregen…

Toch gebruikte Ronaldo zijn arm niet echt als slagwapen, dus deze beslissing was te verdedigen. Het maakte de Iraanse frustratie er niet minder om, maar die kantelde naar Portugese zijde in de blessuretijd toen Cáceres een handsbal van Cédric – die zijn linkerarm inderdaad riskant uitstak – eveneens met een penalty bestrafte. Opnieuw pas na tussenkomst van de VAR. Het merkwaardige was dat ook nu het oordeel via het tv-scherm niet werd geaccepteerd door de spelers. Cédric kreeg na het laatste fluitsignaal zelfs nog geel wegens protesteren. Al dat gebabbel en gemekker was een indirect gevolg van het eerdere lankmoedige optreden van Cáceres. En als je drie keer in één helft de VAR nodig hebt en dus niet met eigen ogen direct de juiste beslissing kunt nemen, maak je geen beste beurt.

Scheidsrechter: Enrique Cáceres (Paraguay) 5,0

Gele kaarten: 6
Rode kaarten: 0
Aantal overtredingen: 27 (16-11)
Aantal buitenspelgevallen: 2 (1-1)
WK-ervaring: Één duel in 2018

Spanje - Marokko 2-2

Hij behoorde zonder meer tot de beste scheidsrechters ter wereld en is actief op zijn derde WK, maar Ravshan Irmatov is niet meer de toparbiter die hij ooit was. De constatering is hard, maar voor de tweede keer dit toernooi (na Argentinië-Kroatië) voldeed de Oezbeek niet. Spanje-Marokko was een hectisch potje, maar Irmatov mag zichzelf als schuldige aanwijzen voor de chaos die zo nu en dan op het veld ontstond.

En dan doelen we niet op de late gelijkmaker van de Spanjaarden. Buitenspel of niet is nu eenmaal makkelijk te constateren via de beelden in de VAR-room. Het was geen buitenspel en dus een goal. Grootste verwijt in deze situatie treft de assistent langs de lijn: wachten met vlaggen is het devies. Hij was te snel en naar later bleek zat hij fout. Aandachtspunt naar aanleiding van de invoering van de VAR: alle spelers die protesteren tegen een eenvoudig te constateren waarheid geel geven. De emotie is begrijpelijk, maar het is genant om te zien.

Bij de Marokkanen zal het gevoel overheerst hebben dat Irmatov hen wel de gele kaarten gaf en de Spanjaarden niet. Die verhouding gaf het beeld ook niet juist weer. De valkuil waar de Oezbeek intrapte lag in de eerste tien minuten. Een opstootje tussen Nordin Amrabat en Sergio Ramos deed hij af met waarschuwingen en bij een charge van Gerard Piqué op Boutaib hield hij om onbegrijpelijke redenen de kaart op zak. Karim El Ahmadi en Nordin Amrabat kregen even later wel geel voor veel minder ernstige overtredingen. Inconsequentheid troef. De gefrustreerde Marokkanen hadden nog meer gele prenten kunnen ontvangen, maar Irmatov bleef alle kanten op zwalken.

Na rust herstelde de arbiter zich licht, maar een handsbal van Piqué (niet die in het strafschopgebied want dat was zeker geen strafschop) zag hij over het hoofd en de Marokkaan Fair kreeg geen kaart terwijl hij een schop uitdeelde. Voor Irmatov moet het WK er op zitten. Het kan niet zo zijn dat hij na twee matige optredens nog een wedstrijd aangewezen kan krijgen. Dat zou een verkeerd signaal zijn, hoe goed de man in het verleden ook gefloten heeft. Een speler die het niet meer bij kan benen moet ook tijdig vervangen worden. Het grote doorselecteren onder de arbiters dient ook plaats te vinden en voor Irmatov dient het doek te vallen.

Scheidsrechter: Ravshan Irmatov (Oezbekistan) 3,5

Gele kaarten: 7
Rode kaarten: 0
Aantal overtredingen: 22 (5-17)
Aantal buitenspelgevallen: 2 (1-1)
WK-ervaring: Vijf duels in 2010, vier duels in 2014, één duel in 2018

Klassement na elf WK-dagen:

• Meer over

• Egypte
• Portugal
• Uruguay
• Saoedi-Arabië
• Marokko
• Iran
• Spanje
• Rusland
• Wereldkampioenschap Rusland 2018
• Saoedi-Arabië - Egypte (2-1)
• Uruguay - Rusland (3-0)
• Iran - Portugal (1-1)
• Spanje - Marokko (2-2)