Loes Geurts: 'We voelen ons sterker dan toen'
In 2009 stond Loes Geurts op doel toen Jill Scott namens Engeland de winnende treffer tussen de palen kopte in de halve finale op het EK en Nederland naar huis stuurde. Acht jaar later is de rol van Geurts, als tweede keeper achter Sari van Veenendaal, anders dan ze had gehoopt. 'Ik blijf positief.'
Ze moet even graven in haar geheugen – 'het is lang geleden dat ik de beelden heb gezien' – maar zoals ze het zich kan herinneren was het een corner. 'Jill Scott was ingevallen, ik weet nog dat we in het veld tegen elkaar zeiden dat we haar, met haar lengte, goed in de gaten moesten houden. Toen kwam die hoge bal en op de een of andere manier kon ze 'm inkoppen. Omdat de bal net voor mijn voeten nog stuiterde kon ik 'm niet tegenhouden. Ik vond het geen superblunder, maar het zag er wel lullig uit.'
Het was in eerste instantie de teleurstelling die overheerste na de uitschakeling, weet ze nog. 'Omdat we zo dicht bij de finale waren. En dan op zo'n lullige manier uitgeschakeld worden. Het had ook niet gehoeven, we deden het zo goed. Misschien niet met het beste voetbal, maar wel met resultaat, dat is waar het uiteindelijk om draait. Later overheerste wel het gevoel van trots over hoe ver we waren gekomen. Zeker omdat het onze eerste keer op een groot toernooi was en een mooie ervaring om mee te maken.'
Donderdagavond ontmoeten beide landen elkaar opnieuw in de halve finale. Dit EK is echter lastig te vergelijken met het toernooi van acht jaar geleden, vindt Geurts, de enige speelster binnen de huidige selectie die in 2009 alle wedstrijden in actie kwam. 'We wisten toen heel goed waar onze kwaliteiten lagen. Die lagen in het verdedigen en spelen op de counter. En dat hebben we heel goed uitgevoerd. Dat is nu helemaal niet onze insteek. We zijn nu zoveel verder en andere teams ook. Het vrouwenvoetbal heeft in acht jaar tijd enorme stappen gemaakt. Het is veel meer voetbal, dan wat wij toen deden: tegenhouden en de lange bal spelen. Ik denk ook dat we ons nu sterker voelen dan toen, in de zin van dat we niet alleen kunnen tegenhouden, maar dat we geloven dat we beter zijn dan andere ploegen.'
Voor de Friese keeper zelf is er de laatste jaren ook het nodige veranderd. In 2005 maakte Geurts haar debuut in het Nederlands elftal en was binnen een jaar de onbetwiste eerste doelvrouw, net als bij de clubs waar ze onder de lat stond. Van het Duitse FFC Heike Rheine ging ze naar AZ, daarna volgende Telstar, Vittsjö GIK en Kopparbergs/Göteborg (beiden in Zweden). Toen ze tijdens een training met Kopparbergs/Göteborg, vlak na het WK in Canada in 2015, een hersenschudding opliep besloot de club een nieuwe keeper te halen. Geurts belandde op de bank, net als bij het Nederlands elftal, waar Sari van Veenendaal in bloedvorm was.
In de zomer van 2016 vertrok ze naar het Franse Paris Saint-Germain, waar ze de concurrentiestrijd aanging met de Poolse doelvrouw Katarzyna Kiedrzynek. Die verloor ze. 'Ik heb het een aantal maanden best moeilijk gehad', zegt ze. 'PSG is een mooie club maar het was niet ideaal voor mijn positie bij het Nederlands elftal en sowieso niet voor mijn algehele welzijn, omdat ik weinig speelde en ik voetbal niet om op de bank te zitten. Maar heb er ook wel veel van geleerd.'
Door veel te lezen en te praten vond ze uiteindelijk de positieve 'modus', zoals ze zegt. 'Het is een tijdje best negatief geweest in mijn hoofd met gedachten als waarom speel ik niet en waarom kiest de trainer mij niet, maar ik realiseerde me dat ik daar niet verder mee kwam. Het zijn allemaal dingen waar ik geen invloed op heb. Daar heb ik veel over gesproken met mijn vriend en met Inge, onze mental coach bij het Nederlands elftal. En ik heb boeken gelezen van andere sporters, bijvoorbeeld van judoka Edith Bosch, over hoe zij met tegenslagen omgaan en hoe je de focus weer terugkrijgt op het voetballen. Niet blijven hangen in negatieve gedachten, want daardoor wordt de prestatie ook minder. Uiteindelijk dacht ik: Ik wil er hoe dan ook bij zijn. Want uiteindelijk willen we met het team een prestatie halen, en daar spelen Angela (Christ red.) en ik ook een rol in, niet de rol die allebei zouden willen, maar dat is nou eenmaal zo.'
Natuurlijk beleeft ze het toernooi anders dan de voorgaande keren. 'Daar kan ik niet omheen, nee. Als je speelt zit je meer in die bubbel, denk ik. Rondom en tijdens de wedstrijden zit ik er wel helemaal in, omdat ik klaar moet zijn om in te vallen. Maar na een wedstrijd moet ik toch een manier vinden om de adrenaline en focus te sturen. Natuurlijk ben ik blij als we hebben gewonnen, maar ik heb er geen aandeel in gehad. Dat zorgt voor een andere beleving. Maar ik wil er ook positief in blijven staan. Ik ben heel blij dat ik twee EK's en één WK heb gespeeld en er nu weer bij ben en allemaal mee mag maken. Dat is fantastisch.'
Of dit haar laatste toernooi is? 'Ja, dat denk ik wel.' Haar plannen voor na de zomer (het contract bij PSG is verlopen) houdt ze nog even voor zichzelf. 'Ik ben nu met het toernooi bezig.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login