VI Flashback: Lionel Messi en Arjan Wisse op WK Onder-20
Het is vandaag exact tien jaar geleden dat in Nederland het WK Onder-20 begon, een van de grootste sportevenementen dat ons land ooit organiseerde. Voetbal International bespreekt enkele talenten die tijdens dat toernooi in actie kwamen. Van Arjan Wisse tot ene Lionel Messi.
Voor voetballiefhebbers die verslaafd zijn of waren aan het spel Football Manager - voorheen Championship Manager - zal het een bekend fenomeen zijn. Een jonge speler die in de computergame wordt neergezet als wonderkind en uiteindelijk ook de virtuele wereld verovert, blijkt in werkelijkheid uiteindelijk niet verder te komen dan wat middelmatige prestaties bij al even middelmatige clubs.
Een terugblik op het WK Onder-20 in Nederland leert dat de status van toptalent in 2005 inderdaad geen enkele garantie is voor een heldenstatus tien jaar later. Op vrijdagmiddag 10 juni 2005 openen Benin en Australië met een 1-1 gelijkspel in Kerkrade het mondiale jeugdcircus. Een paar uur later komt Nederland Onder-20 in datzelfde Parkstad Limburg Stadion voor het eerst in actie. Dankzij goals van Ryan Babel en Ibrahim Afellay wordt Japan met 2-1 aan de kant geschoven.
Waar de twee doelpuntenmakers van die avond een redelijke carrière kennen - al hebben de toenmalige supertalenten van Ajax en PSV nou niet bepaald aan de enorme verwachtingen van destijds voldaan - herbergt de selectie van bondscoach Foppe de Haan ook een flink aantal spelers die nooit echt boven het maaiveld zouden uitkomen.
Zo zijn doelmannen Theo Brack en Job Bulters - die het tijdens het toernooi moeten doen met een plek achter Kenneth Vermeer - inmiddels behoorlijk geruisloos uit het betaald voetbal verdwenen. Aanvaller Arjan Wisse, die vandaag zijn dertigste verjaardag viert, stopt in januari van dit jaar zelfs bij derdeklasser VIOS uit Warmenhuizen en speelt vooral zaalvoetbal bij SZVV uit Schagen. Wereldreiziger Prince Rajcomar voetbalt op zijn beurt sinds begin dit jaar voor BEC Tero Sasana uit Thailand.
Uit beeld
Naast Babel en Afellay zitten er in het team van De Haan nog meer spelers die nog altijd op een aardig niveau spelen. Vermeer staat onder de lat bij Feyenoord, Aston Villa-aanvoerder Ron Vlaar is normaliter een sterkhouder bij Oranje, terwijl Urby Emanuelson (Atalanta Bergamo) tot voor kort nog voor AC Milan en AS Roma uitkwam en Dwight Tiendalli bij Swansea City onder contract staat.
Ook Frank van der Struijk (Willem II), Hedwiges Maduro (PAOK Saloniki), Rick Kruys (Excelsior), Gianni Zuiverloon (ADO Den Haag) en Haris Medunjanin (Deportivo La Coruña) acteerden afgelopen seizoen nog op een fraai podium. Collins John, Jeroen Drost, Mark Otten, Kemy Agustien en Tim Vincken zijn net als Bulters, Brack, Wisse en Rajcomar intussen aardig uit beeld geraakt. Datzelfde geldt voor Quincy Owusu-Abeyie, die tijdens dat toernooi als een wervelwind tekeer gaat, maar in februari van dit jaar zijn contract met Boavista ontbonden ziet worden.
Ook de selecties van andere landen kennen in 2005 een flink aantal namen die ook nu nog bekend zijn. Ange Postecoglu heeft tijdens het eindtoernooi Australië onder zijn hoede en is inmiddels bondscoach van de A-ploeg, bij Turkije spelen jongens als Burak Yilmaz en Selçuk Inan, de selectie van Marokko bevat Rachid Tiberkanine (Ajax) en Karim El Ahmadi (FC Twente), terwijl Raul Albiol, Juanfran, David Silva en Cesc Fàbregas meedoen bij Spanje.
Opmerkelijk is dat bij Duitsland Onder-20 in 2005 weinig spelers actief zijn die later de absolute top zouden halen. Keeper René Adler, Andreas Ottl en Marcell Jansen zijn nu vermoedelijk nog de bekendste namen uit dat team. Dat is ook het geval bij Italië, dat in de poule zelfs achter Syrië eindigt.
Spelers als Emiliano Viviano, Graziano Pellè, Antonio Nocerino en Daniele Padelli springen nu nog het meest in het oog, van bijvoorbeeld Andrea Coda, Raffaele De Martino en Michele Canini is later niet zo gek veel meer vernomen. Zowel Duitsland als Italië wordt in de kwartfinale uitgeschakeld. Bij de Verenigde Staten geldt Freddy Adu bovendien als enorm talent, maar zijn carrière flopt later op grandioze wijze.
Vedette in de dop
De man die sinds dat eindtoernooi bij uitstek wél de hoge verwachtingen heeft waargemaakt, is zonder twijfel Lionel Messi. Met twee rake strafschoppen in de finale tegen Nigeria (2-1) bezorgt de zeventienjarige supervedette in de dop zijn land in 2005 de titel. Het levert hem de prijzen voor de topscorer én beste speler van het toernooi op. Een bijzonder grote toekomst lacht hem toe. Hoe het hem in de jaren daarna is vergaan is wel bekend...
Achter de kleine Argentijnse aanvaller - in het kampioensteam geflankeerd door onder anderen Lucas Biglia, Pablo Zabaleta, Ezequiel Garay, Fernando Gago en Sergio Agüero - worden de Nigerianen Taye Taiwo en John Obi Mikel tweede en derde in de verkiezingen van beste speler. Hoewel lang niet zo succesvol als Messi kunnen zij met dienstverbanden bij Chelsea (Mikel) en Olympique Marseille en AC Milan (Taiwo) terugkijken op mooie werkgevers.
Van de drie topscorers is de Oekraïner Aleksander Aliyev de grote onbekende. Hij maakt in Nederland net als huidig Juventus-reservespits Fernando Llorente vijf treffers, één minder dan Messi. Bij Dinamo Kiev en Lokomotiv Moskou is hij later nog redelijk succesvol, maar na een weinig bevredigend avontuur bij Anzhi Makhachkala zoekt Aliyev zijn heil in 2015 bij de amateurs van FC Rukh Vynnyky. Tja, niet iedereen kan een Messi zijn. (Dolf van Aert)
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login