Van Kroos tot Libië: de ongelooflijke reis van een Friese globetrotter

Roelofsen zit in zijn kantoor in India en draait zijn camera. ‘Kijk, aan de andere kant van deze zee ligt Mumbai’, zegt hij. ‘Daar wonen twintig miljoen mensen. Ik zit zelf in voorstad Navi Mumbia, waar het relatief rustig is met 1,8 miljoen mensen.’ Roelofsen is momenteel directeur jeugdvoetbal bij RF Young Champs, waar hij de leiding heeft over negentig voetballers in elftallen van de Onder-14 tot en met de Onder-19. ‘Ze komen uit heel India, van de Himalayagebergten tot aan de grens bij Sri Lanka.’

De voetbalacademie is onderdeel van het steenrijke bedrijf Reliance. Volgens de site Forbes heeft de baas van dit bedrijf, Mukesh Ambani, een vermogen van 114 miljard dollar. In India moet twee procent van het bedrijfsvermogen worden geïnvesteerd in maatschappelijke projecten en daar is de voetbalacademie onderdeel van. ‘Meneer Ambani is geloof ik de negende rijkste man op aarde. Heb je niets gehoord over die exorbitante bruiloft laatst?’

De Drachtenaar verwijst naar het huwelijk van Ambani’s zoon, die redelijk over de top was. Volgens The Guardian duurde die bruiloft maar liefst vijf maanden en kostte het 600 miljoen dollar. Daarmee werd het het duurste huwelijksfeest uit de Indiase geschiedenis. Hiervoor stond die eretitel op naam van Ambani’s dochter, die een bescheiden feestje gaf van honderd miljoen dollar en Beyoncé liet optreden.

Door deze financiële stootkracht werkt Roelofsen daarom nu ook in een zeer professionele omgeving. ‘Ik heb drie video-analisten, voedingsdeskundigen, twee mental coaches, hoofdtrainers, assistenten, performance coaches en fysiotherapeuten. Mensen zullen denken dat India een bananenrepubliek is, maar op deze opleiding is alles juist geweldig geregeld.’

Bundesliga

India is weer het volgende hoofdstuk op het zeer kleurrijke cv van de Nederlander. ‘Het avontuurlijke zat er van jongs af aan wel in’, vertelt hij. Zijn ouders hadden een caravan, waarmee de familie drie keer per jaar op vakantie ging. Als kleine jongen droomde hij van een bestaan als profvoetballer, maar al snel kwam hij erachter dat daarvoor het talent ontbrak. ‘Toen zag ik Rinus Michels in 1988 met die cup staan en dacht ik: Shit, dat is het! Ik wil coach worden.’

Hij behaalde zijn papieren en ging uiteindelijk als CIOS-student stagelopen in de gevangenis Norgerhaven in Veenhuizen. Hij bleef jaren hangen in de gevangeniswereld en leidde een tijdje een voetbalteam vol drugskoeriers, moordenaars en andere gedetineerden. ‘Dat vroeg soms wel een andere aanpak. Ik weet nog een keer dat ik riep tegen zo’n jongen: Je bent toch geen watje? Toen trof ik net de verkeerde, want zijn vader had dat laatst ook tegen hem gezegd. Schopte hij zijn schoen over het hek heen en kreeg ik een bal in mijn buik geschoten.’ Roelofsen begint te lachen: ‘Dat moest ik de volgende keer iets anders aanpakken.’

Buiten zijn werk in de bajes deed hij in die tijd ervaring op als trainer in het Nederlandse amateurvoetbal. ‘En een tijdje later had ik het geluk dat ik trainer in de Bundesliga werd.’ Dat verhaal begon doordat zijn ex-vrouw profhandbalster was en een transfer maakte naar Neurenberg. Tot zijn eigen verbazing kon Roelofsen na een goed gesprek fulltime aan de slag als jeugdtrainer bij 1. FC Nürnberg.

Op dat moment was wereldkampioen Klaus Augenthaler de trainer van de hoofdmacht. ‘Dat geluk moet je een beetje hebben’, zegt hij. ‘Dat was bij René Meulensteen hetzelfde, hè? Die was aan het werk in Qatar en op dat moment liep Sir Alex Ferguson langs. Die dacht toen: Hé, daar gebeurt iets. Bij mij ging dat ongeveer net zo.’

Hij denkt even na: ‘Tja, ik ben een jochie uit Drachten. Augenthaler is wereldkampioen. Hoe groot is die kans nou dat onze paden elkaar kruisen?’