Ruben Ligeon (32) wordt in een klaslokaal op het ROC in Amsterdam-Noord op de foto gezet. In de schoolbanken zitten verschillende studenten. Zodra ze horen dat hij wordt gevolgd door Voetbal International, vragen ze of hij wat foto’s uit zijn spelersloopbaan op het digibord kan laten zien. Ze maken ook meteen gebruik van de kans om hem het hemd van het lijf te vragen over zijn tijd als prof. Hij beantwoordt alle vragen en sommige weet hij vakkundig te ontwijken.
Student: ‘Waarom bent u gestopt?’
Ligeon: ‘Kinderen, keuzes. Voetbal is niet voor altijd.’
Student: ‘Hoeveel verdiende u bij Ajax?’
Ligeon: ‘Weet ik even niet meer, dat is alweer zo lang geleden.’
Student: ‘Met welke grote voetballers heeft u allemaal gespeeld in Amsterdam?’
Ligeon: ‘Christian Eriksen, Jan Vertonghen, Thulani Serero.’
Student: ‘Ik dacht eerst dat u Serero was. Maar wat verdiende beter, Slowakije of Nederland?’
Ligeon: ‘Dan meestal wel Slowakije.’
Student: ‘Nederland is gierig, hè?’
Eerder die ochtend zet de voormalige rechtsback van Ajax een kopje koffie in de docentenkamer. Ligeon maakte drie kampioensfeesten mee in Amsterdam en speelde ook voor clubs als Willem II, FC Utrecht en PEC Zwolle. In de loop van zijn carrière maakte hij twee buitenlandse avonturen mee in Slowakije, waarna hij op zijn dertigste zijn laatste profduel speelde bij NAC Breda.
Bruggetje
Nu wandelt hij door de gangen van het MBO College Noord. De klaslokalen zitten vol met studenten die zich proberen te concentreren. Op de muren staan spreuken als De mogelijkheid om te groeien. Ligeon draagt gouden oorbellen, een lichtgrijze broek en een hoodie van Life After School, het bedrijf waarvoor hij werkt. De oud-prof is tegenwoordig jongerencoach en helpt studenten op koers te blijven richting een mooie toekomst. ‘Eigenlijk ben ik het bruggetje tussen de docenten en de studenten’, vertelt hij. ‘Sommigen vinden het lastig gemotiveerd te blijven en lopen vertraging op. Juist die probeer ik te stimuleren om door te pakken, zodat ze uiteindelijk hun diploma halen.’
Ligeon loopt met een glimlach op zijn gezicht door de aula van de school. ‘Alles goed, meneer?’, vraagt een meisje. ‘Jazeker! Gaat goed, met jou ook?’ Hij opent een klein lokaal, waar een ovale tafel, stoelen en een digibord staan. Eigenlijk is het helemaal geen grote verrassing dat de voormalige jeugdinternational tegenwoordig met jongeren werkt. Onlangs zag hij een interview terug van zichzelf bij Ajax TV. Daar kreeg de negentienjarige versie van hemzelf de vraag wat hij zou doen als hij geen profvoetballer zou zijn. ‘Ik denk dat ik toch iets met jongeren zou doen’, antwoordde hij veertien jaar geleden verlegen.
Eigenlijk rolde Ligeon sinds zijn laatste wedstrijd bij NAC vrijwel direct door richting zijn nieuwe job. Hij sloot aan bij de amateurs van Ajax en zo kreeg hij zijn eerste klusjes met jongeren voor de Ajax Foundation. Daarna nam Jamal Lachkar namens Life After School contact met hem op, met de vraag of hij het interessant zou vinden om als jongerencoach aan de slag te gaan. Daar hoefde Ligeon niet lang over na te denken. Sindsdien is hij vier dagen per week in het schoolgebouw in Amsterdam-Noord te vinden.
'Ik wilde dat ze me eerst leerden kennen als de persoon die ik ben. Niet als de voetballer'
In eerste instantie probeerde Ligeon zijn verleden als voetballer een beetje onder de radar te houden. ‘Ik wilde dat ze me eerst leerden kennen als de persoon die ik ben. Niet als de voetballer.’ Na een tijdje kreeg hij een interview op het studentenportaal en beleefden veel leerlingen een eureka-moment. ‘Wacht effe, jij bent die voetballer! Vanaf toen kwamen er heel veel vragen over voetbal. Het bleek een mooie manier om binding met ze te creëren.’
