De Veh-nomenale eindsprint van VfB Stuttgart
Als nieuwkomer in de Bundesliga doet VfB Stuttgart er dit seizoen alles aan om zich te handhaven op het hoogste niveau in Duitsland. Tijden veranderen, bewijst de club. Nog niet zo lang geleden was Stuttgart een subtopper met af en toe een uitschieter naar boven of beneden. Maar dat Die Schwaben in 2007 de titel zouden grijpen, zag vrijwel niemand aankomen.
Het startsein voor dit hoogtepunt in de clubgeschiedenis wordt misschien wel gegeven op 10 februari 2006. Stuttgart presenteert op die dag Armin Veh als opvolger van de ontslagen Giovanni Trapattoni. In die tijd is Veh nog een onbekende naam als trainer, die vooral op een lager niveau acteert en het bij grotere clubs niet langer dan enkele maanden volhoudt. Ruim een jaar later is Veh wél een grote naam.
Veh leidt het zwalkende Stuttgart in zijn eerste maanden naar de negende plaats in de Bundesliga. In de zomer zet hij de club in de transferperiode meer naar zijn hand. De Mexicanen Ricardo Osorio en Pável Pardo worden binnengehaald als exotische verrassingen en rechtsback Roberto Hilbert, overgekomen van Greuther Fürth, blijkt een voltreffer. Vanuit de jeugdopleiding stromen onder anderen Serdar Tasçi en Sami Khedira door.
Aangevuld met spelers als Mario Gómez, Thomas Hitzlsperger en doelman Timo Hildebrand staat er een interessante selectie bij Stuttgart. Maar een kampioenskandidaat? Nee, dat is de club zeker niet. 'Het team was echt een eenheid, de karakters van de spelers pasten goed bij elkaar', kijkt Veh terug in de Stuttgarter Nachtrichten. 'We begonnen zeker niet als favoriet aan het seizoen.'
Na de eerste drie wedstrijden in de Bundesliga staat Stuttgart zelfs op de vijftiende plaats. 1. FC Nürnberg (0-3) en Borussia Dortmund (1-3) winnen overtuigend, maar binnen twee maanden vecht de formatie van Veh zich terug. Half november grijpt Stuttgart zelfs - voor één week - de koppositie na een 1-2 zege bij Hannover 96. Bayern München is een week later met diezelfde cijfers te sterk.
Het belangrijkste in die periode is dat Veh de boel weer op de rit heeft. Want na de negende plaats van het seizoen ervoor is het zwerven tussen plek twee en vier natuurlijk erg positief voor Stuttgart. Op een van die plekken eindigen zou een uitstekende prestatie zijn. Over de titel wordt niet nagedacht, zeker niet als Schalke 04 - samen met Werder Bremen in de race om het kampioenschap - in februari met 1-0 van Stuttgart wint.
Met nog acht duels te gaan staat Stuttgart derde met een achterstand van zeven punten op Schalke. Overbrugbaar, maar dan moet het wel allemaal meezitten. Als een marathonloper waarvan de concurrentie al tien minuten bezig is, zet Stuttgart een achteraf gezien fenomenale sprint in. Of Veh-nomenal, zoals men het in Duitsland noemde.
Stuttgart wint. En nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. Tot er in mei zeven zeges op rij zijn genoteerd. Voorafgaand aan de laatste competitiewedstrijd heeft de ploeg de achterstand ingehaald: Stuttgart staat bovenaan en laat Schalke en Werder achter zich. Enkel een zege op Energie Cottbus is nog nodig voor een historische titel.
Makkelijk gaat het zeker niet tegen Cottbus. De bezoekers komen op voorsprong via Sergiu Radu. Kort daarna maakt Hitzlsperger op fantastische wijze gelijk door vanuit een hoekschop de bal meteen op de slof te nemen. De bal vliegt in het doel, het Gottlieb-Daimler-Stadion ontploft. Maar daarmee is Stuttgart er nog niet. Om helemaal zeker te zijn van de titel kopt Khedira in de tweede helft raak: 2-1. Stuttgart is, tegen alle verwachtingen in, voor het eerst sinds 1992 kampioen van Duitsland.
'Ik had nooit kunnen dromen hoeveel mensen we toen blij hebben gemaakt', aldus Veh. 'Het was een speciaal moment, zo'n uitbarsting van vreugde zie je niet vaak. Het is nu al wat jaren geleden, maar het blijft uniek.'
Speciaal, uniek of simpelweg Veh-nomenaal.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login