De arbitrale misser waarover ze in Frankrijk na 39 jaar nóg boos zijn

Het WK van 1982 kent enkele primeurs. Het is de eerste eindronde met 24 teams – acht meer dan voorheen – en voor het eerst moet een WK-duel worden beslist via een penaltyserie. Ondanks de uitbreiding is Oranje, finalist bij de vorige twee edities, niet van de partij. Het komt een slechte start in de kwalificatiereeks bijna te boven, maar in de slotwedstrijd gaat het alsnog mis: Frankrijk wint in Parijs met 2-0 en mag samen met België naar Spanje.

Daar beginnen de Fransen teleurstellend: in het beladen eerste duel met Engeland staan ze na 26 seconden al op achterstand en verliezen ze uiteindelijk met 3-1. Daarna groeit de ploeg van bondscoach Michel Hidalgo echter uit tot een van de smaakmakers van het toernooi. Na winst op Koeweit (4-1) volstaat een 1-1 tegen Tsjechoslowakije om de tweede ronde te halen. Daarin worden de twaalf overgebleven teams verdeeld over vier poules, waarvan de winnaars doorgaan. Les Bleus verslaan zowel Oostenrijk (1-0) als Noord-Ierland (4-1) en bereiken zo de halve finale.

Daarin treffen ze een andere aartsrivaal: West Duitsland. Er mag dan veel veranderen in 1982, Die Mannschaft blijft gewoon zichzelf: het begint bijna traditioneel zwak, maar groeit in het toernooi en doet uiteindelijk toch weer mee om de hoofdprijs. Daar heeft het deze keer overigens wel gênante hulp bij nodig. De regerend Europees kampioen trapt af met een sensationele en blamerende nederlaag tegen debutant Algerije (1-2), herstelt zich daarna tegen Chili (4-1), maar moet het slotduel met buurman Oostenrijk – dat zowel de Chilenen als de Algerijnen verslaat – winnen om door te gaan. Gek genoeg worden de laatste wedstrijden in de groepen dan nog niet gelijktijdig afgewerkt. Algerije wint een dag eerder met 3-2 van Chili, waardoor West-Duitsland en buurman Oostenrijk op voorhand weten dat een kleine Duitse zege voor beide buurlanden volstaat. Na tien minuten mag Horst Hrubesch de score openen voor de Duitsers en daarna ontvouwt zich een schouwspel dat de geschiedenis ingaat als Het Schandaal van Gijón. Beide teams schuiven in de resterende tachtig minuten plichtmatig de bal rond, tot machteloze woede van de rest van de wereld. De aanwezige Algerijnse fans gooien bankbiljetten op het veld ten einde duidelijk te maken dat hier sprake is van omkoping – wat uiteraard nooit wordt bewezen – en zelfs de Duitse en Oostenrijkse supporters en media schamen zich.