Dankzij een bijzondere visionair verrast Freiburg vriend en vijand

Het recente incident liet zien dat de 54-jarige Streich niet wars is van een beetje controverse en op wat voor manier dan ook altijd de tongen los krijgt in de Duitse media. Persconferenties van de Duitser zijn ieder seizoen weer een feest voor het Duitse journaille. Niet zelden hebben de perspraatjes meer iets weg van een talkshow, want Streich schuwt de maatschappelijk heetgebakerde onderwerpen niet. De vluchtelingenstroom of misstanden in de vleesindustrie; werkelijks alles passeerde de voorbije jaren weleens de revue in zijn monologen. Soms krijgt hij bijval, even vaak zorgt het voor geërgerde collega's die figurant zijn als Streich weer wenst uit te weiden over niet-voetbalgerelateerde zaken.

Ergens ook wel verklaarbaar, want waar moet je als journalist nog over praten met een trainer die al acht jaar aan het roer staat bij zijn club? In 2011 werd de nu 54-jarige Duitser aangesteld bij Freiburg, dat onder zijn leiding promoveerde, weer degradeerde en zelfs Europees voetbal afdwong. Ondanks de hoge pieken en diepe dalen bleef Streich immer in het zadel en dat is best bijzonder in het hedendaagse voetbal. Dit decennium versleet bijvoorbeeld HSV al meer dan twintig trainers. De teller bij Freiburg staat sinds 1991 op vier.

Wie Streich als een intellectueel hoort oreren vergeet soms dat hij van beroep geen onverdienstelijk voetbaltrainer is. Het is een oefenmeester bij wie het menselijke aspect minstens even belangrijk is als het voetballende, vertelde een scout van Freiburg eens. 'Christian werkt alleen met hongerige spelers, die ook op sociaal vlak hun mannetje kunnen staan. Bovenal moeten ze helemaal gek zijn van voetbal. Zijn overtuiging is dat zo'n persoon voetballende gebreken kan compenseren, omdat hij op mentaal vlak juist ijzersterk is. Als we spelers scouten kijk ik naar de manier waarop er gereageerd wordt op ploeggenoten, als er bijvoorbeeld balverlies wordt geleden.'

Een verhaal dat wordt onderschreven door Vincenzo Grifo. De aanvaller groeide onder Streichs hoede bij Freiburg uit tot fervent doelpuntenmaker. Het leverde hem een transfer op naar Borussia Mönchengladbach, maar nergens rendeerde hij zo goed als bij Freiburg. Sinds dit seizoen is hij weer terug op het oude nest en dat is grotendeels te danken aan Streich, met wie Grifo een bijzondere band onderhoudt. 'Iedere wedstrijd voelt het alsof we 10 kilometer meer lopen dan de tegenstander. Dat is te danken aan de coach, die dat iedere keer weer bij de spelers aanwakkert.' Grifo roemt Streich om zijn menselijke aanpak. 'Een dag na een verloren wedstrijd vroeg hij me ooit eens hoe wij Italianen kerstmis vieren. Dat typeert Christian het best; hij vergeet nooit dat hij bovenal met mensen werkt.'

Met zijn werkwijze heeft Streich een van de meest stabiele voetbalbolwerken in Duitsland gebouwd. Het 'mensen-mens' woont op 300 meter van het stadion, komt iedere dag op de fiets naar het trainingscomplex en zet zich als het moet dag en nacht in voor de club die hem aan het hart gaat. Hard nodig ook, want regelmatig verkoopt Freiburg zijn beste spelers aan meer vermogende concurrenten. Streich probeert daarop te anticiperen door slim in te kopen. Zo werd Caglar Söyüncü in 2016 voor een fooi opgepikt uit Turkije en twee jaar later voor dik twintig miljoen euro verkocht aan Premier League-club Leicester City. Het tekent de creatieve manier van werken bij Freiburg, dat het op de transfermarkt vooral moet hebben van buitenkansjes.

Ook de jeugdopleiding is een belangrijke levensader voor de club. Bekend terrein voor Streich, want voor hij in 2011 het stokje overnam als hoofdverantwoordelijke was hij zestien jaar actief als jeugdtrainer. Daarom schroomt hij niet om jeugdspelers de kans te geven, als er een plekje vrijkomt in zijn selectie. 28-voudig Duits international Matthias Ginter is afkomstig uit de Freiburg-academie en verdiende nadat hij de kans kreeg van Streich een miljoenentransfer naar Borussia Dortmund. 'Daar heb je nou eenmaal mee te dealen', vertelde Streich eens. 'Ieder jaar staan we voor de uitdaging om de jeugd de kans te geven. Dat kost tijd en energie, maar het draagt bij aan de identiteit van de club. Daardoor breekt de paniek niet uit als we een paar wedstrijden verliezen.'

Dit alles maakt dat Streich zich als een vis in het water voelt bij het geborgen Freiburg. Regelmatig werd hij in het verleden gelinkt aan een stap hogerop, maar tot dusver liet hij zich niet verleiden tot een vertrek. Streichs elftal wordt regelmatig gesteund door een uitverkocht Schwarzwald-Stadion en op dit moment is een nieuw onderkomen in aanbouw, dat plaats moet bieden aan ruim 30 duizend toeschouwers. 'Waarom zou ik vertrekken?', liet Streich eens optekenen. 'Bij topclubs heb je te maken met de druk van het moeten winnen en dat wil ik niet. Ik kan, of beter gezegd, wíl niet omgaan met vedetten, omdat het zou betekenen dat ik bepaalde spelers een voorkeursbehandeling moet geven. Voor mij is iedereen belangrijk.'

Het verklaart misschien waarom de hele Freiburg-bank het voor de trainer opnam, toen Frankfurt-speler Abraham de provocerende Streich diep in blessuretijd omver kegelde. In plaats van te treuren na weer een reservebeurt sprongen de wisselspelers in de bres voor hun trainer en maakte Abraham zich uit de voeten. En dat – zo liet Streich eens optekenen – is voor hem nog veel belangrijker dan een gevulde prijzenkast. Voor hem zit succes hem in andere dingen. 'Ik wil spelers beter maken en helpen in hun ontwikkeling, als voetballer en als mens. Het is niet het soort succes dat men associeert met het winnen van prijzen, maar voor mij is het de grootste overwinning die er bestaat.'

• Meer over

• C. Streich
• SC Freiburg
• Bundesliga 2019/2020
• Bayer Leverkusen - SC Freiburg (1-1)