Jermain Defoe zou al zijn goals inleveren voor een weerzien met Bradley

Hij had een lach op zijn gezicht, hij had een Sunderland-shirt aan en hij mocht een penalty nemen tegen de koploper in de Premier League. Bradley Lowery was een jongetje van vijf zoals er zo veel jongetjes van vijf zijn. Een jongetje met grote, wilde dromen. Hij was supporter van de lokale club en hij had een favoriete speler. Hij wilde net zo worden als Jermain Defoe. Helaas was Bradley ook anders dan de meeste jongens en meisjes van vijf. Hij wist als kankerpatiëntje veel te vroeg dat hij nooit Jermain Defoe zou kunnen worden.

Die dag in december mocht hij een strafschop nemen voorafgaand aan het duel van Sunderland met Chelsea. Bradley had zijn sokken tot net onder zijn knieën opgetrokken, de handtekeningen van al zijn helden stonden op de voorkant van zijn shirt en op doel stond Asmir Begovic. De beelden zijn ontroerend omdat ze zo puur zijn. Je ziet een jongetje van vijf dat heel even vergeet dat hij verschrikkelijk ziek is. Van vijf meter schiet hij de bal met zijn linkervoet rechtdoor, terwijl Begovic voor de vorm de rechterhoek induikt. Het is geënsceneerd, maar dat geeft niet.

De reactie erna is een moment dat je kippenvel bezorgt als je er weer aan denkt. Wat je ziet is een breekbaar, maar dapper jongetje van wie de ogen twinkelen omdat hij zojuist heeft gescoord. Met twee vingers in de lucht is hij heel even Jermain Defoe. Weg van die verdomde rotziekte. Lachend, juichend, dromend. In Match of the Day werd Bradleys goal verkozen tot Doelpunt van de Maand december.

Het is de vreugde van dat kleine mannetje dat de levens van de mensen om hem heen heeft veranderd. Onder anderen dat van Defoe. Hij bekommerde zich om zijn nieuwe vriend, ging regelmatig bij hem op bezoek en nam hem naar Wembley voor de interland van Engeland tegen Litouwen. Bradley mocht samen met zijn held het veld op. Defoe was ook aanwezig op de zesde en laatste verjaardag, een superheldenfeestje waar de spits niet mocht ontbreken.

Begin juni 2017 stierf Bradley Lowery vredig in de armen van zijn vader en moeder. Jermain Defoe sprak op zijn begrafenis. Hij had het onder meer over de eerste keer dat hij in de ogen van het ventje keek en onvoorwaardelijke liefde voelde.

Maar weinige spitsen scoorden vaker dan Defoe in de Premier League, hij werd om een onbegrijpelijke reden niet geselecteerd voor het WK van 2006 omdat Sven-Göran Eriksson heel fancy koos de voor de zeventienjarige Theo Walcott, en hij overwon de twijfels in het begin van zijn loopbaan door overal waar hij kwam heel koel zijn doelpunten te maken. Maar als Defoe al zijn doelpunten zou kunnen inleveren om zijn beste vriend nog een keer een strafschop te zien nemen, zou hij dat zonder nadenken doen. Het is de les die hij leerde van een vijfjarig jongetje.

• Meer over

• Premier League 2018/2019