In naam van Oranje: engelengeduld toekomstig bondscoach
Erik Oudshoorn volgt het Nederlands elftal sinds 1981 op de voet. Hij was tussen het EK van 1988 en het WK 2010 present op alle eindtoernooien. Om de week schrijft hij in aanloop naar het WK in Brazilië een column over Oranje op de website van Voetbal International.
We hebben er even op moeten wachten, maar dat wordt binnenkort beloond als de KNVB twee bondscoaches tegelijk presenteert. Behalve mastodont Guus Hiddink dus ook zijn opvolger Danny Blind die hem tot 2016 gaat assisteren. De voormalige Zeeuwse verdediger is gewend geduld te betrachten om zijn doel te bereiken.
Neem bijvoorbeeld zijn actieve interlandloopbaan. Dirk Franciscus Blind debuteerde als speler van Sparta al in 1986 in het oefenduel met Schotland. Hij zou de negentig minuten volmaken. Maar eigenlijk kreeg hij pas acht jaar later een vaste basisplaats in Oranje. In de tussenliggende periode zat Blind knarsetandend in de wachtkamer omdat hij als centrale verdediger steeds zijn meerdere moest erkennen in Ronald Koeman.
Cruijff probeerde hem nog in de succesvolle selectie van 1988 te manoeuvreren voor de rechtsbackpositie, maar de toenmalige bondscoach Rinus Michels vond Berry van Aerle van PSV beter. Ook Marco van Basten brak tevergeefs een lans voor Blind. Michels vond de Ajacied geen international, mede omdat hij in een interland tegen Tsjechoslowakije schuldig was aan een doelpunt.
In de aanloop naar het EK van Zweden (1992) leek er hoop te gloren. Blind speelde in de voorbereiding tegen Oostenrijk, Wales en Frankrijk, was zelfs twee keer aanvoerder in plaats van Ruud Gullit, maar zou in Zweden geen seconde spelen vanwege concurrent Ronald Koeman die net Barcelona aan de Europa Cup I had geholpen. Die reserverol vertolkte hij ook op de WK's van 1990 en 1994. Het was bijna meelijwekkend als de zo trotse Ajacied na een wedstrijd weer eens als eerste in de spelersbus stapte. Glimmende krulletjes door een overbodige douche.
In Engeland (EK 1996) kreeg Blind, die het inschuiven van verdediging naar middenveld tot kunst had verheven, eindelijk een vaste plek in de defensie van Oranje. Helaas voor hem was dat een toernooi om snel te vergeten. Met de affaire rond de weggestuurde Edgar Davids, De Kabel en de vroege uitschakeling tegen Frankrijk in de kwartfinale na strafschoppen. Blind kwam tot 42 interlands, maar hij werd meer dan zeventig keer opgeroepen.
Het cirkeltje is nu rond. Want hij was toen als aanvoerder een belangrijke steunpilaar voor Guus Hiddink, de man die hem vanaf deze zomer moet klaarstomen voor het grote werk. Er zijn met de KNVB afspraken gemaakt dat Hiddink zijn assistent niet mee kan sleuren in de afgrond als het de komende twee jaar misgaat.
Ook in zijn loopbaan na zijn actieve carrière heeft Blind heel wat moeten slikken. De Franco Baresi van de Lage Landen stopte in 1999 en was toen twintig jaar actief geweest als profvoetballer. Blind, toen bijna 38 jaar, meende dat hij niet tot zijn 65ste in een korte broek de cultuur van Ajax kon blijven bewaken. Dat deed hij wel in een lange broek. Aanvankelijk in de hoedanigheid van directeur spelersbeleid, een nieuwe functie waarin hij verantwoordelijk was voor aankopen als Nikos Machlas, Brian Laudrup en Cristian Chivu.
Hij kwam er echter binnen een jaar achter niet klaar te zijn voor deze taak, het bestuur van Ajax deelde die mening. Blind werd trainer en begon bij de A1-junioren. Vervolgens was hij merkwaardig genoeg ook weer even hoofd jeugdopleiding, maar in 2005 mocht hij de eindverantwoordelijkheid van het eerste elftal overnemen van Ronald Koeman. Ajax was echter al in een vrije val geraakt, waar Blind door zijn onervarenheid als trainer ook niet direct een remedie voor had.
Dankzij de play-offs bereikte Ajax via een achterdeur de Champions League. Maar in het seizoen erna kwam de Amsterdamse ploeg weer heel traag op gang. Toch overwinterde Ajax onder Blind in de Champions League, waar Internazionale in de achtste finales te sterk bleek. Vanaf de winterstop stond het vrijwel vast dat Blind en Krol het veld moesten ruimen, maar het bestuur Jaakke liet het duo nog tot 10 mei 2006 bengelen.
De echte Ajacied, die nooit voor het grote geld in het buitenland koos, leek zijn liefde definitief de rug toe te keren, maar na een kort verblijf op Het Kasteel van zijn eerste profclub Sparta, keerde Blind in 2009 weer terug bij Ajax als technisch directeur en in 2011 nam hij op de bank plaats naast hoofdtrainer Martin Jol, die met zijn broer en z'n zaakwaarnemer heel Ajax wilde beheersen. Onder Van Gaal leek Blind opnieuw de rol van technisch directeur te gaan vervullen, maar daar stak de rechter een stokje voor.
Al in het begin van de Fluwelen Revolutie zou Johan Cruijff tegen de raad van commissarissen genadeloos over Blind hebben geoordeeld: 'Betwijfel of hij recht door zee is, geen vertrouwen en geen functie naar tevredenheid uitgevoerd. Compleet gefaald'. Om het later weer glashard te ontkennen.
Het is, samen met zijn voorkeur voor Van Gaal, nog een hypotheek die Blind wellicht meetorst als hij over twee jaar, na weer vier jaren van deemoed, de leiding krijgt over Oranje. Cruijff zal hem waarschijnlijk niet dwarszitten, zijn geestverwanten in de media wellicht wel. Blind had aanbiedingen op zak om zowel Louis van Gaal als Frank de Boer te assisteren bij een volgende werkgever. Hij koos voor een tussenstap naar het hoogste trainersambt, nadat Ronald Koeman, die hem drie eindtoernooien op de bank hield bij Oranje, voor de eer bedankte. Blind is qua persoonlijkheid een type Van Marwijk. Laagdrempelig, rustig, intelligent en fatsoenlijk. Het is gebleken hoever je dan kan komen in de functie van bondscoach.
Reageren? Mailen kan naar oudshoorn@vi.nl
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login