John Terry, icoon van het Chelsea Abramovich-style

21 mei 2017 was een memorabele dag in de historie van Chelsea. Tijdens het duel met Sunderland namen The Blues geheel conform zijn rugnummer in de 26ste minuut afscheid van een groot clubicoon. John Terry droeg de aanvoerdersband over aan Gary Cahill en wandelde door een erehaag van spelers naar de kleedkamer.

Behalve dat hij negentien jaar een onverwoestbare steunpilaar was in het centrum van de defensie van Chelsea’s hoofdmacht, zal Terry op Stamford Bridge altijd herinnerd worden als de captain die in 2005 de Premiership Trophy in ontvangst mocht nemen. De Londense club werd voor het eerst in vijftig jaar landskampioen.

En dan te bedenken dat zijn vader heel andere plannen had met zijn zoon, toen bleek dat die een begenadigd voetballer kon worden. Ted Terry was ook een centrale verdediger en eveneens een echte leider op het veld, naar wie zijn zoon goed naar keek en luisterde. Pa Terry kwam echter niet verder dan wat proefwedstrijden bij West Ham United. Maar hij was vooral fan van Manchester United, daar moest zijn zoon ook gaan spelen.

Tiener John Terry, toen nog middenvelder vanwege zijn postuur, had inderdaad de interesse gewekt van Alex Ferguson. In hetzelfde busje waarin ook de wat oudere David Beckham plaatsnam, toog de dertienjarige John naar Manchester voor een trial. Hij maakte een uitstekende indruk, ging op de foto met Eric Cantona en Ryan Giggs, maar uiteindelijk tekende hij op veertienjarige leeftijd toch voor Chelsea. Gwyn Williams, later assistent-manager van Gianluca Vialli, pakte zijn ouders volledig in door met ze uit eten te gaan, en John werd door hem gehaald en gebracht naar de training.

Het was het begin van een lange en mooie relatie. John Terry ontwikkelde zich tot een stoere stopper, die ook de drijvende kracht werd van het Engelse nationale elftal. In 2016 leek Chelsea afscheid van hem te willen nemen, want als het grote boegbeeld van de club mocht hij de nieuwe manager Antonio Conte niet in de weg zitten. Maar hij bleek toch nog onmisbaar voor The Blues en kreeg op 35-jarige leeftijd een eenjarig contract.

In de biografie John Terry, Captain Marvel vertelt de noeste verdediger over zijn instelling. Zijn grote voorbeeld was Bobby Moore, de legendarische skipper van het Engelse elftal dat in 1966 wereldkampioen werd en wiens ouderlijk huis in de straat stond waar ook de familie Terry woonde. ‘Ik hoop dat ik in de wedstrijden zelfs maar een kwart kan doen wat hij deed’, vertelde Terry bescheiden in de Daily Express toen hij door toenmalig bondscoach Steve McClaren werd gevraagd om aanvoerder te worden van het Engelse elftal. Hij vergeleek zichzelf ook met de in 1993 overleden Moore. Terry: ‘Ik begreep dat hij niet al te snel was. Dat ben ik ook niet, maar ik kan wel goed een wedstrijd lezen. Elk seizoen stel ik mezelf nieuwe doelen. Ik wil steeds constanter worden en mijn concentratie verbeteren. Ik werk aan mijn scherpte, handelingssnelheid, passing en koptechniek. Ik kijk naar spelers als Paolo Maldini, Alessandro Nesta, Rio Ferdinand en Marcel Desailly.’

Hoewel hij dus uiterst serieus met zijn vak bezig was, raakte Terry buiten het veld nog weleens betrokken bij incidenten of reed hij een scheve schaats. In 2010, kort voor het WK in Zuid-Afrika, moest hij de aanvoerdersband inleveren vanwege een affaire met de vriendin van voormalig ploeggenoot Wayne Bridge. In 2012 werd hij opnieuw uit het ambt van captain ontheven na een vermeende racistische uitlating aan het adres QPR-speler Anton Ferdinand. Terry werd door de burgerrechter vrijgesproken maar besloot desondanks na het EK 2012 te stoppen als international, met 76 caps achter zijn naam. Een bescheiden aantal eigenlijk voor zo’n grote voetballer. De bijna 38-jarige Terry speelde vorig seizoen bij Aston Villa, zag af van een lucratief contract bij Spartak Moskou en heeft nu definitief een streep gezet onder zijn actieve loopbaan. Hij is aan zijn nieuwe leven begonnen als assistent-trainer bij Aston Villa.

• Meer over

• Premier League 2018/2019